Στην Αγκυρα ο Ομπάμα, η Αθήνα στην απομόνωση

Σχόλιο του διαχειριστή: Το παρακάτω άρθρο-ανάλυση αφιερώνετε στην κυρία Θεοδώρα Μητσοτάκη και το επιτελείο της. Είναι ένας ύμνος στην ανυπαρξία τους και στην προκλητική αδιαφορία τους στα εθνικά μας θέματα. Η Ελληνική εξωτερική πολιτική αυτή την στιγμή είναι μια σπάνια επίδειξη και συνδυασμός ανοργανωσιάς, ανευθυνότητας, κακής διαχείρισης, ακαταλλήλων ανθρώπων, έλλειψης σχεδιασμού, οράματος, και κυνήγι προσωπικών φιλοδοξιών.
Μέσα σε λίγα χρόνια χάθηκε κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και διπλωματικού κύρους. Η φύση όμως μισεί το κενό και στην περίπτωση μας το καλύπτει με τον καλύτερο τρόπο η Τουρκία προωθώντας τα συμφέροντα της με θράσος και μακροχρόνιο σχεδιασμό. Εμείς μείναμε με ένα μάτσο εφιάλτες να λύνουν και να δένουν οδηγώντας την Ελλάδα από την μια ήττα στην άλλη.
Μετά την διπλωματική άτακτη υποχώρηση το μόνο που απομένει είναι και η εδαφική υποχώρηση. Αν συνεχίσουμε έτσι είναι σίγουρο ότι θα συμβεί και αυτό στο μέλλον.


Την ώρα που η Τουρκία δημιουργεί νέες συμμαχίες και ακολουθεί επιθετική πολιτική στη διπλωματική σκακιέρα, η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από «διπλωματική αγοραφοβία»
«E» 14/3

Η επιλογή της Τουρκίας από τον Μ. Ομπάμα για μία από τις πρώτες επισκέψεις του στο εξωτερικό ως προέδρου των ΗΠΑ, πέραν του (αδικαιολόγητου) ξαφνιάσματος που προκάλεσε στην Αθήνα, δημιουργεί νέα δεδομένα και για την ελληνική εξωτερική πολιτική αλλά εγείρει και πολλά ερωτήματα για το πώς κινείται τα τελευταία χρόνια η ελληνική διπλωματία.

Η Τουρκία, κατέχοντας μοναδική γεωστρατηγική θέση εκμεταλλευόμενη το πλεονέκτημα του συνδυασμού της κοσμικής χώρας με την ισχύ του κοσμικού Ισλάμ, φρόντισε με μεθοδικό τρόπο, αναλαμβάνοντας υψηλό ρίσκο (όπως π.χ. με την υποστήριξη της Χαμάς) και υπερβαίνοντας ταμπού δεκαετιών (όπως π.χ. με την Αρμενία), ερχόμενη ακόμη και σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, να αναπτύξει πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, η οποία λειτούργησε πολλαπλασιαστικά στη στρατηγική σημασία της χώρας.

Το τουρκικό παράδειγμα, παρά τη διαφορά των μεγεθών, δημιουργεί τον πειρασμό για έστω και παρακινδυνευμένες συγκρίσεις.

Σε αντίθεση με την Τουρκία, η ελληνική διπλωματία αφού εξάντλησε σε μηδενικό χρόνο τα οφέλη των Ολυμπιακών Αγώνων, οδηγήθηκε σ' έναν ιδιότυπο απομονωτισμό (ίσως πιο ακριβής είναι ο όρος περί «διπλωματικής αγοραφοβίας»), με μοναδική εξαίρεση την πρωτοβουλία του κ. Καραμανλή για ενεργειακή συνεργασία με τη Ρωσία και το βέτο στα Σκόπια (πολιτική που έμεινε όμως ημιτελής).

Εγκαταλείφθηκαν οι σχέσεις με το Ιράν και τον Αραβικό κόσμο, μηδενίστηκε ο ελληνικός παρεμβατικός ρόλος στα Βαλκάνια και με την επιστροφή στη διπλωματία της (συνήθως ανούσιας) κινητικότητας και των δημοσίων σχέσεων μεγιστοποιούνται τα προβλήματα αναποτελεσματικότητας της εξωτερικής πολιτικής, ενώ η απουσία οράματος και συγκεκριμένων στόχων «αφόπλισε» το σημαντικό όπλο που είχε η χώρα, τη συμμετοχή της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και τείνει να μετατρέψει την άλλη «ευκαιρία» της προεδρίας του ΟΑΣΕ σε πηγή προβλημάτων στις ελληνορωσικές σχέσεις.

Η επίσκεψη Ομπάμα στην Αγκυρα, πάντως, δεν θα είναι ανέφελη. Η έστω και απλή αναφορά στη «Γενοκτονία των Αρμενίων», η αναγνώριση της οποίας αποτελεί επίσημη θέση του κ. Ομπάμα (λόγω και των στενών σχέσεών του με το αρμενικό λόμπι), είναι δεδομένο ότι θα διαταράξει το κλίμα της επίσκεψης.

Οι επαφές με τις οργανώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων αλλά και αυτή ακόμη η επίσκεψη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν είναι ζητήματα που αντιμετωπίζονται θετικά από την Αγκυρα.

Ολα αυτά όμως είναι θέματα καθαρά συμβολικού χαρακτήρα σε αντίθεση με τον ρόλο στρατηγικού εταίρου τον οποίο αποδίδει η νέα αμερικανική κυβέρνηση στην Τουρκία ενισχύοντας έτσι τον χαρακτήρα της ως περιφερειακής δύναμης.

Η Αθήνα, καθώς αρνείται ακόμη να δει την πραγματικότητα της σταδιακής διαμόρφωσης της «Ειδικής Σχέσης» που σύντομα θα επιζητεί η ίδια η Τουρκία από την Ε.Ε. (καθώς το «κοστούμι» του κράτους-μέλους δίπλα στην Κύπρο, στη Μάλτα ή τη Σλοβενία, είναι πολύ μικρό για τη νεοοθωμανική Τουρκία) αναμένει την επίσκεψη Ομπάμα ελπίζοντας ότι θα σωθούν τουλάχιστον τα προσχήματα.

Η ελληνική πλευρά προσδοκά ότι ο κ. Ομπάμα δεν θα λησμονήσει σειρά επίσημων δεσμεύσεών του για το Κυπριακό και το θέμα του Πατριαρχείου. Η ελληνική κυβέρνηση επίσης θα ανέμενε να συζητηθούν και οι συνεχιζόμενες εντάσεις στο Αιγαίο αλλά το ζητούμενο είναι εάν υπάρξει τέτοια παρέμβαση με ποιον τρόπο και σε ποια κατεύθυνση θα γίνει ώστε η ελληνική πλευρά να μη βρεθεί, και μάλιστα «κατόπιν αιτήματός της», εγκλωβισμένη σε μια νέα «Συμφωνία της Μαδρίτης».

Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, όλοι ελπίζουν ότι ο κ. Ομπάμα θα είναι περισσότερο... διακριτικός από την υπουργό των Εξωτερικών του, που πρόβαλε στο κοινό ανακοινωθέν με τον Τούρκο ομόλογό της την επίλυση του Κυπριακού ώστε «να αρθεί η απομόνωση των τουρκοκυπρίων» και όχι για να «σταματήσει η τουρκική κατοχή «όπως ανέφερε στην επιστολή που έστειλε τον Οκτώβριο του 2008 κατά την προεκλογική εκστρατεία του ο κ. Ομπάμα στο ελληνοαμερικανικό λόμπι.

«ΣΚΑΚΙ» ΜΕ ΦΕΣΙ

1.ΑΦΡΙΚΗ. Το 2008 πραγματοποιήθηκε στην Κων/πολη Διάσκεψη Συνεργασίας Τουρκίας - Αφρικής με τη συμμετοχή εκπροσώπων από 50 αφρικανικές χώρες. Στόχος να αγγίξει τα 30 δισ. δολ. το 2010 ο όγκος των μεταξύ τους συναλλαγών. Η Τουρκία δραστηριοποιείται αναπτυξιακά σε 37 αφρικανικές χώρες.

2.ΟΗΕ Υστερα από πέντε χρόνια συνεχούς λόμπινγκ, η Τουρκία εξελέγη τον Οκτώβρη του 2008 μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

3.ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ. Ο Γκιούλ συνοδευόμενος από υπουργούς και περίπου 150 Τούρκους επιχειρηματίες πραγματοποίησε πρόσφατα τριήμερη επίσκεψη εκεί. Στόχος ο όγκος των συναλλαγών μεταξύ των δύο χωρών να αγγίξει τα δέκα δισ. δολ. το 2010.

4.Συμμαχία των Πολιτισμών. Στην Κων/πολη πρόκειται να λάβει χώρα το δεύτερο φόρουμ της Συμμαχίας των Πολιτισμών στις αρχές Απριλίου. Θα παραστούν Μπαράκ Ομπάμα και Χοσέ Θαπατέρο.
ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

Ο νέος «χάρτησ» της Τουρκίας«Καθοδηγητής» Αράβων και... συνεργάτης Ισραηλινών
Κάποτε ήταν ο «Μεγάλος Ασθενής». Κάθε μέρα που περνά, όμως, αποδεικνύει ότι η Τουρκία έχει αναρρώσει πλήρως και εδραιώνεται στη θέση της περιφερειακής υπερδύναμης. Η Τουρκία, υπό την παρούσα πολιτική ηγεσία, είναι ο μόνος μεσολαβητής που εμπιστεύονται ο Ομπάμα κι ο Αχμαντινετζάντ, οι Ισραηλινοί κι οι Αραβες, γεγονός που της προσδίδει τεράστια αίγλη και ειδικό διπλωματικό βάρος.

Ο Τούρκος πρόεδρος Γκιούλ βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Τεχεράνη για τη σύνοδο του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας. Ο οργανισμός αυτός ιδρύθηκε από την Τουρκία, το Ιράν και το Πακιστάν και περιλαμβάνει σήμερα 10 κράτη της ευρύτερης περιοχής.
Το υψηλό επίπεδο των ιρανοτουρκικών σχέσεων επέτρεψε στον Αμπντουλάχ Γκιούλ να είναι ο ιδανικός αγγελιαφόρος της νέας αμερικανικής ηγεσίας στην ιρανική κυβέρνηση, αν και ο Ιρανός πρόεδρος απορρίπτει προς το παρόν την τουρκική μεσολάβηση.

Ο ακαταμάχητος ρεαλισμός της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι που εξηγεί τις αντιφάσεις της και στις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις. Το ξέσπασμα του Ερντογάν στο Νταβός κατά της ισραηλινής θηριωδίας στη Γάζα και στα υπόλοιπα παλαιστινιακά εδάφη και οι βαριές κουβέντες που ξεστόμισε ο Τούρκος πρωθυπουργός στον Ισραηλινό πρόεδρο, Σιμόν Πέρες, τον αναγόρευσαν σε ήρωα, για ακόμα μία φορά, για όλους τους μουσουλμάνους, και ειδικά τους Παλαιστινίους.

Ωστόσο, ενώ το επεισόδιο θεωρήθηκε αυτοστιγμεί λήξαν, η συμμαχία Ισραήλ-Τουρκίας είναι διαρκής. Χάρη στην Τουρκία, Συρία και Ισραήλ είχαν απευθείας διαπραγματεύσεις σε τουρκικό έδαφος. Οι δύο χώρες βρίσκονται τεχνικά σε εμπόλεμη κατάσταση από το 1967. Η επιτυχία ήταν τεράστια. Μετά την τουρκική πρωτοβουλία (που εκδηλώθηκε μάλιστα αντίθετα στις αμερικανικές προτροπές), τώρα προσεγγίζουν την υπογραφή ειρηνευτικής συνθήκης. Ο Σύρος πρόεδρος, Μπασάρ αλ Ασαντ, πρόσφατα δήλωσε πως μια συμφωνία ειρήνης είναι όχι απλά δυνατή, αλλά «πιθανή».

Η διαρκής εμπιστοσύνη μεταξύ Τουρκίας κι Ισραήλ στηρίζεται στη διαρκή και αταλάντευτη στρατιωτική και οικονομική συνεργασία τους. Οι Τούρκοι στρατηγοί θεωρούν ανεκτίμητη την ισραηλινή στρατιωτική τεχνογνωσία, ενώ οι Ισραηλινοί προσέχουν πολύ έναν από τους καλύτερους πελάτες της αμυντικής βιομηχανίας τους. Ταυτόχρονα, οι δύο χώρες διαπραγματεύονται την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού μεταξύ των λιμανιών Τσεϊχάν (Τουρκία) και Ασκελόν (Ισραήλ), που θα ενώνεται με αυτόν που καταλήγει στο λιμάνι του Εϊλάτ στην Ερυθρά Θάλασσα. Παρακάμπτοντας το Σουέζ, εξοικονομείται χρόνος και χρήμα. Ετσι, θα μεταφέρεται το 1% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου. Θα εξορύσσεται κυρίως στο Αζερμπαϊτζάν και θα καταλήγει με τάνκερ στην Ινδία, η οποία είναι το τρίτο μέρος των συνομιλιών.Εκανε το Βόρειο Ιράκ από αγκάθι... χρυσωρυχείο της

Η πολυδιάστατη παρουσία που έχουν ο Ερντογάν και -το alter ego του- ο Γκιούλ στο παγκόσμιο παιχνίδι τούς κάνει να μοιάζουν με σκακιστές σε αγώνες «σιμουλτανέ». Προκατάληψη αιώνων έσπασε ο Γκιούλ όταν πήγε στην Αρμενία για να παρακολουθήσει τον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ των δύο χωρών. Κίνηση που ανταπέδωσε ο Αρμένιος πρωθυπουργός, προσκαλώντας την Τουρκία να συμμετέχει στην κοινοπραξία που θα κατασκευάσει και θα διαχειρίζεται το νέο πυρηνικό εργοστάσιο της χώρας του. Κι όλα αυτά ενώ το ζήτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων είναι αδιαπραγμάτευτο για την Τουρκία.

Στο Β. Ιράκ είναι εγκατεστημένοι χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες που επιχειρούν καθημερινά εναντίον του ΡΚΚ, ενώ πληροφορίες κάνουν λόγο για αμνηστία σε όσους αντάρτες παραδώσουν τα όπλα. Ταυτόχρονα, οι τουρκικές εταιρείες στην περιοχή έκαναν τζίρο 7 δισ. δολαρίων.

Η υπερδραστήρια διπλωματική προσπάθεια της τουρκικής ηγεσίας αξιοποιεί πλήρως τη στρατηγική γεωγραφική θέση της Τουρκίας. Εκτός από το πλεονέκτημα που ιστορικά δίνει ο έλεγχος των Στενών του Βοσπόρου, άρα και της ναυσιπλοϊας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα πετρέλαια της Κασπίας, έχει αξιοποιήσει στο έπακρο τη διπλωματία των αγωγών.
ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑΑνταποκρινόμενη στις γεωπολιτικές εξελίξεις, η Τουρκία ψάχνει πάτημα, μεταξύ άλλων, και στα Βαλκάνια. Σε αυτό το πλαίσιο, έγινε τον περασμένο Γενάρη η δεύτερη χώρα (μετά την Αλβανία), η οποία υπέγραψε συμφωνία κατάργησης της βίζας με το Κόσοβο, την ανεξαρτησία του οποίου είχε προηγουμένως αναγνωρίσει καλώντας και τις αραβικές χώρες να πράξουν το ίδιο.

Το 2009 τη βρίσκει να ενισχύει τόσο τους εμπορικούς (ο όγκος των συναλλαγών της με την Αλβανία τριπλασιάστηκε την τελευταία τριετία) όσο και τους γενικότερους πολιτισμικούς δεσμούς της με τα Βαλκάνια (χτίζοντας πλήθος τουρκικών σχολείων σε Μαυροβούνιο, Σκόπια, Αλβανία). Ενδεικτικά, τουρκικό είναι το μεγαλύτερο κολέγιο που κατασκευάστηκε στα Τίρανα την τελευταία 20ετία (εγκαινιάστηκε τον περασμένο Οκτώβρη).
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΟΥΡΙΔΑΚΗΣ
Πηγή:http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&tag=8777&pubid=2686778