Ζήτω το 1821!

του Κωνσταντίνου Π.Ρωμανού Καθηγητή Πανεπιστημίου Αιγαίου

Είναι περίεργη και δυσεξήγητη η απάθεια των Ελλήνων για τα εθνικά τους θέματα. Η ψευδοΜακεδονία των Σκοπίων προκαλεί και επιβραβεύεται εις βάρος της Ελλάδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Τούρκοι βάζουν την στάμπα τους στο μισό Αιγαίο. Σχέδια διαμελισμού της Ελλάδος βορείως της Λάρισας, Τσαμουριά, ακόμα και ανεξαρτησία της Κρήτης αναδύονται αργά και ευδιάκριτα στην επιφάνεια της κοινής γνώμης. Παρά ταύτα οι αντιδράσεις των Ελλήνων είναι πολύ μικρής κλίμακας.

Ως εξήγηση του φαινομένου προσφέρονται η καθήλωση στην τηλεόραση ή τα χρέη και η οικονομική ανασφάλεια. Για όσους εξηγήσεις αυτού του τύπου δεν φαίνονται επαρκείς, θα αποτολμήσω μια εξήγηση σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο πολιτικής ψυχολογίας: το υποσυνειδήτως αναπτυσσόμενο αίσθημα ότι η Ελλάδα δεν ανήκει στους Έλληνες!

Είναι προφανές ότι δεν έχει κανείς την έφεση να υπερασπιστεί τα σύνορα μιας επικράτειας με διακύβευμα την ζωή του αν δεν αισθάνεται ότι η εν λόγω επικράτεια είναι κατά έναν απόλυτο τρόπο κοινή ιδιοκτησία του εαυτού του και των ομογενών του. Όμως συμβαίνει αυτό; Ανήκει η Ελλάδα στους Έλληνες; Αποτελεί σήμερα η Ελλάδα μια οικογένεια που συνέχεται με ακατάλυτους δεσμούς συμπάθειας, κάτι το απόλυτα οικείον, απόλυτα δικό μας;

Οι κάτοικοι του αθηναϊκού κέντρου διαμαρτύρονται για τις στρατιές των λαθρομεταναστών που έχουν κατακλύσει τις συνοικίες τους.
Είναι περίεργη και δυσεξήγητη η απάθεια των Ελλήνων για τα εθνικά τους θέματα. Η ψευδοΜακεδονία των Σκοπίων προκαλεί και επιβραβεύεται εις βάρος της Ελλάδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Τούρκοι βάζουν την στάμπα τους στο μισό Αιγαίο. Σχέδια διαμελισμού της Ελλάδος βορείως της Λάρισας, Τσαμουριά, ακόμα και ανεξαρτησία της Κρήτης αναδύονται αργά και ευδιάκριτα στην επιφάνεια της κοινής γνώμης. Παρά ταύτα οι αντιδράσεις των Ελλήνων είναι πολύ μικρής κλίμακας.

Ως εξήγηση του φαινομένου προσφέρονται η καθήλωση στην τηλεόραση ή τα χρέη και η οικονομική ανασφάλεια. Για όσους εξηγήσεις αυτού του τύπου δεν φαίνονται επαρκείς, θα αποτολμήσω μια εξήγηση σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο πολιτικής ψυχολογίας: το υποσυνειδήτως αναπτυσσόμενο αίσθημα ότι η Ελλάδα δεν ανήκει στους Έλληνες!

Είναι προφανές ότι δεν έχει κανείς την έφεση να υπερασπιστεί τα σύνορα μιας επικράτειας με διακύβευμα την ζωή του αν δεν αισθάνεται ότι η εν λόγω επικράτεια είναι κατά έναν απόλυτο τρόπο κοινή ιδιοκτησία του εαυτού του και των ομογενών του. Όμως συμβαίνει αυτό; Ανήκει η Ελλάδα στους Έλληνες; Αποτελεί σήμερα η Ελλάδα μια οικογένεια που συνέχεται με ακατάλυτους δεσμούς συμπάθειας, κάτι το απόλυτα οικείον, απόλυτα δικό μας;

Η εμπειρία των τελευταίων ετών τείνει να αναιρέσει την αίσθηση του εθνικά οικείου. Οι στρατιές των λαθρομεταναστών της παγκοσμιοποίησης διαπέρασαν τα πορώδη σύνορα της Ελλάδος με μια ευκολία που θα την εζήλευε ο ίδιος ο τουρκικός στρατός. Η εξουσία τούς καλοδέχθηκε, με αντίτιμο πάντα τα έσοδα από το δουλεμπόριο, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον Σόρος για την «ένταξή» τους. Προσφάτως ο υπουργός Εσωτερικών είπε σε σχετικό συνέδριο ότι οι μετανάστες όχι μόνο δεν αποτελούν πρόβλημα (όπως είχε εισηγηθεί η διακομματική επιτροπή της Βουλής για τους λαθρομετανάστες το 1993), αλλά αντιθέτως συμβάλλουν στην ανάπτυξη...

Το δε Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής ΙΜΕΠΟ παρά τω Υπουργείω Εσωτερικών έναν μήνα πριν έβγαλε προπαγανδιστικό logo ότι για τον Έλληνα οι μετανάστες είναι άνθρωποι που περιμένουν ... ένα χαμόγελο! Αυτά όλα την στιγμή που η Ιρλανδία δήλωσε κατηγορηματικά ότι λόγω οικονομικής κρίσης και ανεργίας δεν θα προσελάμβανε σε θέσεις εργασίας κανέναν μετανάστη, ακολουθούμενη από την Ισπανία, η οποία δήλωσε ότι θα πριμοδοτούσε εργοδότες που θα απέλυαν μετανάστες για να προσλάβουν Ισπανούς, και την Ιταλία η οποία διεκήρυξε ότι δεν θα εδέχετο οικονομικούς μετανάστες στο έδαφός της για τουλάχιστον δύο έτη. Όμως το υπουργείο Εσωτερικών της Ελλάδος έλαβε Χ εκατομμύρια από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την «ένταξη» των μεταναστών και την πλύση εγκεφάλου των Ελλήνων από τα ΜΜΕ προκειμένου να... χαμογελάσουν, εν μέσω οικονομικής κρίσης, στην ένταξη.

Ούτε οι γνωματεύσεις των γιατρών για μολυσματικές ασθένειες μεταναστών, χολέρα, ηπατίτιδα Β, φυματίωση και περίεργους ιούς πνευμονοπάθειας, στις εντατικές μονάδες των νοσοκομείων, έφθασαν για να αντισταθμίσουν τα σακιά ευρώ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ξυπνώντας τα –ανύπαρκτα– προστατευτικά ανακλαστικά του κράτους απέναντι στους ιθαγενείς υπηκόους του: έτσι, αντί για άμεση απέλαση των λαθρομεταναστών, το κράτος τώρα προγραμματίζει την ... ισότιμη πρόσβαση των ιδίων στις υπηρεσίες Υγείας! (Ας πάει Έλληνας χωρίς βιβλιάριο να νοσηλευτεί και θα εύχεται να ήταν λαθρομετανάστης...)

Με την υποστήριξη της κάστας των πολιτικών, αλλά και της υψηλής διανόησης των πανεπιστημίων, που ονειρεύεται κι αυτή, μαζί με τους φοιτητές της που φόρεσαν κουκούλες, ανοιχτά σύνορα, πολυεθνικό κράτος και το τέλος του «ελληνοκεντρισμού», οι μετανάστες έβαλαν γερά πόδι στην ελληνική γη. Οι πιο φτωχοί στα γκέτο των πόλεων απ’ όπου εκτοπίζουν τους Έλληνες, οι πιο πλούσιοι σε ιδιόκτητα διαμερίσματα (εκποίηση της Ελλάδος στην λιανική). Για χάρη όλων αυτών άλλαξε και η παιδεία, από ελληνική έγινε αλλότρια, «διαπολιτισμική» εκπαίδευση στα σχολεία. Σε λίγο θα γίνουν η Αστυνομία και ο στρατός πολυεθνικά, μαζί με το θρήσκευμα θα απαλειφθεί και η ιθαγένεια από τις ταυτότητες, όλοι θα είμαστε «Έλληνες» χωρίς διάκριση, είτε προερχόμαστε από το Καμερούν, είτε από την Θήβα. Νέα σχολεία θα ιδρυθούν όπου θα διδάσκονται οι γλώσσες των αλλοδαπών, τζαμιά θα υψωθούν με μιναρέδες ψηλότερους από τα καμπαναριά των εκκλησιών και οι θρησκευτικές αργίες θα μοιράζονται ανάμεσα στην Σαρακοστή και στο Ραμαζάνι.

Όλα αυτά, θα πουν κάποιοι, δεν είναι απαραιτήτως κακά, αλλά ακούγονται μάλλον καλά και εν πάση περιπτώσει δημοκρατικά. Ούτε μια μικρή λεπτομέρεια θα πειράξει τους συγκεκριμένους, ότι αυτό που θα προκύψει δεν θα είναι Ελλάδα. Το μόνο που θα τους πειράξει είναι ότι μαζί με τον πολυεθνοτισμό παντρεύτηκαν και όλα τα συνδικάτα του πολιτικού και του κοινού εγκλήματος της Ευρασίας και της Αφρικής. Θα διαπιστώσουν, όταν θα είναι αργά, ότι το παρακράτος των τελευταίων δεν καταλαβαίνει και πολλά από «Δημοκρατία».

Πώς λοιπόν, για να επανέλθουμε στο αρχικό ερώτημα, να δείξει έφεση ο Έλληνας της σήμερον να πολεμήσει στα σύνορα της επικράτειας, ώστε η ετοιμότητά του αυτή να λειτουργήσει αποτρεπτικά για τον επίδοξο εισβολέα; Εις το όνομα τίνος να αγωνιστεί εναντίον, π.χ., του μουσουλμάνου Τούρκου; Μήπως εις το όνομα του «συμπολίτη» του μουσουλμάνου Αλβανού ή Πακιστανού ή Αφρικανού

Να μην κουράσουμε άλλο τον αναγνώστη. Άλλωστε επίκειται η μεγάλη εθνική εορτή των Ελλήνων, η επανάσταση κατά της οθωμανικής τυραννίας, που ενέπνευσε ολάκερη την φιλελεύθερη Ευρώπη. Ας αναφωνήσουμε λοιπόν τώρα, με όλη την δύναμη της ψυχής μας: Ζήτω το τρισένδοξο 1821!
Πηγή:http://www.e-grammes.gr/article.php?id=3717