«Κάναμε σπορ την παράδοσή μας. Οι σφουγγαράδες βουτούσαν με σκανταλόπετρα στο Αιγαίο για να ζήσουν κι εμείς συνεχίζουμε τις καταδύσεις στο γαλάζιο και τους τιμούμε», λέει στα «ΝΕΑ» ο βουτηχτής Δημήτρης Χατζημέντωρ από τη Θεσσαλονίκη.
Για πρώτη φορά το ερχόμενο Σαββατοκύριακο οι «παλαβοί με τις πέτρες» θα συμμετάσχουν στο 1ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Σκανταλόπετρας που διοργανώνεται στο Πόρτο Κουφό της Χαλκιδικής, σ΄ ένα από τα βαθύτερα φυσικά λιμάνια της χώρας μας.
Χωρίς εξοπλισμό, παρά μόνο το «μανταλάκι» με το οποίο κλείνουν τη μύτη τους για να κάνουν εξισώσεις πίεσεις, οι αθλητές θα κρατήσουν σκανταλόπετρες (από το ιταλικό «scandalio» που σημαίνει βυθόμετρο) πάνω στις οποίες έχουν χαράξει σταυρούς ή νησιά του Αιγαίου, και δεμένοι με σχοινί θα βουτήξουν στο απέραντο γαλάζιο, παρασυρόμενοι από το βάρος τους και παραβγαίνοντας σε τεχνική και «πνευμόνια».
«Κάθε ομάδα αποτελείται από δύο άτομα, τον βουτηχτή και τον κολαουζιέρη, αυτόν που κρατά το σχοινί στην επιφάνεια και μετρά το βάθος. Οι αθλητές καταδύονται εναλλάξ, ενώ κερδίζει το ζευγάρι που θα φθάσει στο μεγαλύτερο βάθος στον μικρότερο χρόνο. Υπάρχουν αθλητές από 6 έως 70 χρονών» εξηγεί ο Νικόλας Τρικοίλης, ο Καλύμνιος καταδυτικός γιατρός που διέδωσε τη σκανταλόπετρα και θεωρείται γκουρού του αθλήματος σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Βλέποντας από μικρός τους νησιώτες συντοπίτες του να σακατεύονται βουτώντας για σφουγγάρια, ο Νικόλας Τρικοίλης αποφάσισε να σπουδάσει καταδυτικός γιατρός στην Ιταλία για να επιστρέψει στο αγαπημένο του Αιγαίο. «Οι σφουγγαράδες βουτούσαν χιλιάδες χρόνια με σκανταλόπετρα ή καμπανελόπετρα όπως αλλιώς λέγεται, πριν εφευρεθούν τα σκάφανδρα και τα τεχνικά μέσα κατάδυσης. Ήταν ασφαλής μέθοδος κατάδυσης σε μεγάλα βάθη. Δεν υπάρχει ο κίνδυνος της νόσου των δυτών και είναι χαρακτηριστικό ότι ουδέποτε αναφέρθηκε κάποιο ατύχημα», εξηγεί ο γιατρός.
«Απαιτείται τεχνική και συγκέντρωση. Είναι εγκεφαλικό άθλημα, ασφαλές και ομαδικό. Είναι εθνική κληρονομιά η σκανταλόπετρα. Απολαμβάνουμε σήμερα τον βυθό χάρη στην παράδοση χιλιάδων προγόνων μας, οι οποίοι βουτούσαν σαν τα ψάρια στο Αιγαίο», λέει ο βουτηχτής κ. Χατζημέντωρ.
Το ρεκόρ του «Χατζηστάθη» από τη Σύμη
ΤΟ ΠΡΩΤΟ καταγεγραμμένο «ρεκόρ» σκανταλόπετρας ανήκει στον Στάθη Χατζή ή «Χατζηστάθη», με καταγωγή από τη Σύμη, ο οποίος το 1913 βούτηξε σε βάθος 83 μέτρων στην Κάρπαθο για να επισκευάσει την άγκυρα του ιταλικού θωρηκτού «Regina Μargarita». Ο «Χατζηστάθης» βουτούσε επί μέρες με σκανταλόπετρα, παραμένοντας κάθε φορά 4- 5 λεπτά στον βυθό. «Δεν είναι κάτι φοβερό. Συνήθως βουτάω κάτω από τα 100 μέτρα» είπε στους έκπληκτους Ιταλούς αξιωματικούς.
Η σκανταλόπετρα εγκαταλείφθηκε από τους σφουγγαράδες σταδιακά στα 1870- 80 όταν ανακαλύφθηκαν τα σκάφανδρα και οριστικά τη δεκαετία του 1960 με την επανάσταση που έφεραν τα τεχνικά μέσα κατάδυσης (φιάλες ατμοσφαιρικού αέρα, κομπρεσέρ). Παρά τη μακρόχρονη παράδοση, ωστόσο, η σύγχρονη διάδοσή της- ως αθλήματος πλέον- άρχισε στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 και μόλις πριν από δύο χρόνια αναγνωρίστηκε από την Ελληνική Ομοσπονδία Υποβρύχιων Δραστηριοτήτων.
Για πρώτη φορά το ερχόμενο Σαββατοκύριακο οι «παλαβοί με τις πέτρες» θα συμμετάσχουν στο 1ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Σκανταλόπετρας που διοργανώνεται στο Πόρτο Κουφό της Χαλκιδικής, σ΄ ένα από τα βαθύτερα φυσικά λιμάνια της χώρας μας.
Χωρίς εξοπλισμό, παρά μόνο το «μανταλάκι» με το οποίο κλείνουν τη μύτη τους για να κάνουν εξισώσεις πίεσεις, οι αθλητές θα κρατήσουν σκανταλόπετρες (από το ιταλικό «scandalio» που σημαίνει βυθόμετρο) πάνω στις οποίες έχουν χαράξει σταυρούς ή νησιά του Αιγαίου, και δεμένοι με σχοινί θα βουτήξουν στο απέραντο γαλάζιο, παρασυρόμενοι από το βάρος τους και παραβγαίνοντας σε τεχνική και «πνευμόνια».
«Κάθε ομάδα αποτελείται από δύο άτομα, τον βουτηχτή και τον κολαουζιέρη, αυτόν που κρατά το σχοινί στην επιφάνεια και μετρά το βάθος. Οι αθλητές καταδύονται εναλλάξ, ενώ κερδίζει το ζευγάρι που θα φθάσει στο μεγαλύτερο βάθος στον μικρότερο χρόνο. Υπάρχουν αθλητές από 6 έως 70 χρονών» εξηγεί ο Νικόλας Τρικοίλης, ο Καλύμνιος καταδυτικός γιατρός που διέδωσε τη σκανταλόπετρα και θεωρείται γκουρού του αθλήματος σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Βλέποντας από μικρός τους νησιώτες συντοπίτες του να σακατεύονται βουτώντας για σφουγγάρια, ο Νικόλας Τρικοίλης αποφάσισε να σπουδάσει καταδυτικός γιατρός στην Ιταλία για να επιστρέψει στο αγαπημένο του Αιγαίο. «Οι σφουγγαράδες βουτούσαν χιλιάδες χρόνια με σκανταλόπετρα ή καμπανελόπετρα όπως αλλιώς λέγεται, πριν εφευρεθούν τα σκάφανδρα και τα τεχνικά μέσα κατάδυσης. Ήταν ασφαλής μέθοδος κατάδυσης σε μεγάλα βάθη. Δεν υπάρχει ο κίνδυνος της νόσου των δυτών και είναι χαρακτηριστικό ότι ουδέποτε αναφέρθηκε κάποιο ατύχημα», εξηγεί ο γιατρός.
«Απαιτείται τεχνική και συγκέντρωση. Είναι εγκεφαλικό άθλημα, ασφαλές και ομαδικό. Είναι εθνική κληρονομιά η σκανταλόπετρα. Απολαμβάνουμε σήμερα τον βυθό χάρη στην παράδοση χιλιάδων προγόνων μας, οι οποίοι βουτούσαν σαν τα ψάρια στο Αιγαίο», λέει ο βουτηχτής κ. Χατζημέντωρ.
Το ρεκόρ του «Χατζηστάθη» από τη Σύμη
ΤΟ ΠΡΩΤΟ καταγεγραμμένο «ρεκόρ» σκανταλόπετρας ανήκει στον Στάθη Χατζή ή «Χατζηστάθη», με καταγωγή από τη Σύμη, ο οποίος το 1913 βούτηξε σε βάθος 83 μέτρων στην Κάρπαθο για να επισκευάσει την άγκυρα του ιταλικού θωρηκτού «Regina Μargarita». Ο «Χατζηστάθης» βουτούσε επί μέρες με σκανταλόπετρα, παραμένοντας κάθε φορά 4- 5 λεπτά στον βυθό. «Δεν είναι κάτι φοβερό. Συνήθως βουτάω κάτω από τα 100 μέτρα» είπε στους έκπληκτους Ιταλούς αξιωματικούς.
Η σκανταλόπετρα εγκαταλείφθηκε από τους σφουγγαράδες σταδιακά στα 1870- 80 όταν ανακαλύφθηκαν τα σκάφανδρα και οριστικά τη δεκαετία του 1960 με την επανάσταση που έφεραν τα τεχνικά μέσα κατάδυσης (φιάλες ατμοσφαιρικού αέρα, κομπρεσέρ). Παρά τη μακρόχρονη παράδοση, ωστόσο, η σύγχρονη διάδοσή της- ως αθλήματος πλέον- άρχισε στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 και μόλις πριν από δύο χρόνια αναγνωρίστηκε από την Ελληνική Ομοσπονδία Υποβρύχιων Δραστηριοτήτων.
poly didaktiko to post, na eise kala, mou edoses tin efkeria na ma8o,
ΑπάντησηΔιαγραφήsinexise.