Τρομοκρατία. Ένας δυνατός πονοκέφαλος για τη χώρα μας.

Του Λουκά


Μετά τη σύλληψη της «17 Νοέμβρη», αρκετά χρόνια πριν, πολλοί από εμάς πίστεψαν πως η τρομοκρατία στη χώρα μας «πέρασε» στο παρελθόν. Ωστόσο όπως αποδείχτηκε, η σύλληψη της «17 Νοέμβρη» δεν ήταν κάτι περισσότερο από ένα καίριο χτύπημα στη τρομοκρατία. Η τρομοκρατία στην Ελλάδα δεν έχει τελειώσει, και αυτό αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα όσον αφορά το κύρος της χώρας και των διωκτικών αρχών, με συνέπεια να δημιουργούνται προβλήματα με σοβαρές κοινωνικές, οικονομικές αλλά και πολιτικές προεκτάσεις.

Η αναξιοπιστία του κρατικού μηχανισμού στα μάτια των πολιτών, το αίσθημα της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας, κάποια στιγμή θα μετατραπούν σε ένα καθημερινό βραχνά στη περίπτωση που δεν συλληφθούν σύντομα αυτοί που βάλθηκαν να καταλύσουν το κράτος και να ξευτελίσουν τη χώρα. Ο χρόνος κυλάει εις βάρος μας, και αν σύντομα δεν εξαρθρωθούν αυτές οι οργανώσεις που δρούνε ενάντια στη καθημερινότητα μας, στην ασφάλεια μας, αλλά και στη χώρα μας, πιθανόν να πάρουν τη μορφή Λερναίας Ύδρας.

Η κοινωνική ανισότητα, η δουλική πολλές φορές σχέση μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου, και η απαξίωση του πολιτικού κόσμου στα μάτια μας, προκαλούν ψυχική βία, που στο μέλλον πιθανόν να αποβεί χειρότερη σαν μορφή από οποιαδήποτε άλλη. Και αυτό γιατί θα μας απορροφήσει και φοβάμαι αποπροσανατολίσει τόσο πολύ, που υπάρχει κίνδυνος μια μέρα να μας κάνει να κρυφογελάσουμε με το θάνατο ενός επιχειρηματία ή ενός πολιτικού.

Η νέα γενιά τρομοκρατών στοχοποιεί προς το παρόν την αστυνομία, ενώ σε σχέση με τους τρομοκράτες της «17 Νοέμβρη», η διαφορά τους είναι πως επιχειρούν σε συχνότερη βάση από εκείνους. Η ιδεολογική τους συμπόρευση με το κράτος των Εξαρχείων αναμενόμενη. Ωστόσο αυτή η περιοχή από τη δεκαετία του ‘80 συνεχίζει να παραμένει «απάτητη» και απροσπέλαστη για τις αστυνομικές δυνάμεις.

Υπάρχουν τρόποι να εξαλειφθεί η τρομοκρατία στη χώρα μας μια για πάντα. Η υιοθέτηση μιας σοβαρής, οργανωμένης αλλά και διαχρονικής στρατηγικής επιβάλλεται τη δεδομένη στιγμή, ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα. Η επιστημονική δουλειά, η συνεργασία και η τεκμηρίωση είναι κάποιοι παράμετροι που θα οδηγήσουν τις μυστικές υπηρεσίες καθώς και τις διωκτικές αρχές στο επιθυμητό αποτέλεσμα.


Σαν απλός πολίτης θα ένιωθα ασφαλέστερος αν έβλεπα, επιμένω σε αυτό, μια διαχρονική λύση. Μία ομάδα ανθρώπων με γνώσεις, με πείρα και με τον κατάλληλο επιστημονικό εξοπλισμό, ανεξαρτήτων κομματικών πεποιθήσεων σε νευραλγικούς για το κράτος χώρους. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης επιβάλλεται πια να απαρτίζονται από ικανούς ανθρώπους, κοινής αποδοχής, που δεν θα αλλάζουν χάριν ενός ανασχηματισμού, είτε χάριν της αλλαγής μιας κυβέρνησης. Η στρατηγική που θα ακολουθούν συγκεκριμένη, προγραμματισμένη και μη επηρεαζόμενη από κομματικά οφέλη και στόχους.

Δεν ζητάμε να καταστρατηγηθεί ο θεσμός της δημοκρατίας. Ζητάμε επιτέλους να «κάτσουν σε ένα τραπέζι» οι αρμόδιοι για το καλό της χώρας και να πάρουν μέτρα.

Ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας. Η Ελλάς χτυπιέται από μέσα και έξω βάναυσα. Αν δεν αλλάξει κάτι άμεσα ο τουρισμός θα μειωθεί σε μεγάλο ποσοστό και σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, αλλά και τη μείωση των ρυθμών ανάπτυξης, η ανεργία θα εκτοξευθεί σε εφιαλτικό ποσοστό, την ώρα που στη χώρα θα «σουλατσάρουν» ανενόχλητοι εκατομμύρια λαθρομεταναστών. Η καθημερινότητα μας μοιάζει ήδη με εφιάλτη, μιας και δεν αποκλείουμε πια το γεγονός να γίνουμε αυτόπτες μάρτυρες μιας τρομοκρατικής ενέργειας ή ακόμα και να χάσουμε τη ζωή μας από μια τέτοια σαν παράπλευρη απώλεια.

Η χώρα έχει πολλά «ανοιχτά μέτωπα» σε όλα τα επίπεδα, ενώ φοβάμαι πως αυτά που ζούμε καθημερινά είναι μόνο οι προ-σεισμοί.
 
Πηγή