Ἑάλω ἡ Ἑλλὰς;;;

Λίγα λόγια ἀπὸ καρδιᾶς μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐθνοκτόνο «παιδεία»...

Τὸν Μάιο τοῦ 1453 μία ἀπὸ τὶς δραματικότερες κραυγὲς ποὺ ἀκούστηκαν ποτὲ ἔσκισε τὰ σωθικὰ τῆς ἱστορίας ποὺ ξεκίνησε νὰ γράφει τὶς πιὸ μαῦρες καὶ σκοτεινὲς σελίδες της.


Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ… Ἡ χιλιόχρονη Βασιλεύουσα Ἑάλω καὶ ὁ Ἑλληνισμὸς ἄρχισε νὰ στενάζει κάτω ἀπὸ τὴν σκλαβιὰ τοῦ κτήνους ποὺ ξέρασε ἡ Ἀσία. Γιὰ 400 χρόνια ὁ Ἑλληνισμὸς ζοῦσε στὸ σκοτάδι βουτηγμένος στὸ ἴδιο του τὸ αἷμα ποὺ ἔχυνε ἁπλόχερα τὸ βάρβαρο μογγολικὸ κτῆνος. Μέσα ὅμως στὸ πηχτὸ σκοτάδι τῆς σκλαβιᾶς ἀμυδρὰ τρεμόπαιζε μία μικρὴ φωτιά. Ἦταν ἡ φλόγα τῆς ἐλευθερίας ποὺ ἔκαιγε μέσα στὰ κύτταρα τοῦ Ἑλληνισμοῦ θυμίζοντάς του ὅτι εἶναι ἀπόγονος ἑνὸς Λεωνίδα καὶ στὰ βάθη τῆς ψυχῆς τοῦ ἠχοῦσε ἀκόμα ἡ κραυγὴ τοῦ Βασιλιᾶ… ποὺ προκαλοῦσε καὶ ἀψηφοῦσε τὰ στίφη τῶν βαρβάρων ἀλλὰ καὶ τὸν ἴδιο τὸν θάνατο. ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ… Ὁ χρόνος κυλοῦσε ἡ κραυγὴ τοῦ ἀρχαίου Βασιλιᾶ ὅλο καὶ δυνάμωνε ἡ φλόγα τῆς ἐλευθερίας ὅλο καὶ φούντωνε καὶ μία καινούργια ἰαχὴ ἀνέβαινε ἀπὸ τὴν καρδιὰ στὰ χείλη… τὸ ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ εἶχε γίνει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ , ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ καὶ ἡ φωτιὰ ποὺ ἔκαιγε ἔγινε ἔκρηξη ποὺ σάρωσε τὰ πάντα τὸ Μάρτιο τοῦ 1821. Μετὰ ἀπὸ τέσσερις αἰῶνες ὁ Ἑλληνισμὸς ἀνάσαινε καὶ πάλι τὸν μυροβόλο ἀέρα τῆς Ἐλευθερίας. Τὰ χρόνια πέρασαν καὶ μέσα ἀπὸ πολλὲς θύελλες ἡ Ἑλλὰς μεγάλωνε καὶ ἀνακτοῦσε αὐτὰ ποὺ γιὰ χιλιάδες χρόνια της ἀνήκουν.


Φτάσαμε στὸ σήμερα πολεμώντας μὲ θεοὺς καὶ δαίμονες πληρώνοντας, μὲ τὸ βαρύτερο τίμημα αὐτὴ τὴν ἐλευθερία, μὲ τὸ ἴδιο μας τὸ αἷμα. Ἴσως τὸ πολὺ αἷμα ποὺ χύθηκε σὲ αὐτὴ τὴν Γῆ νὰ εἶχε καὶ παρενέργειες γιατί δὲν ἐξηγεῖτε ἀλλιῶς πὼς ἔχουν μαζευτεῖ τόσοι προδότες, κομπλεξικοὶ καὶ μισέλληνες σὲ αὐτὴ τὴν Ἱερὴ Γῆ. Ἴσως ποτὲ ἄλλοτε στὴν ἱστορία μας ὁ Ἑλληνισμὸς δὲν δέχτηκε τέτοια ὕπουλη ἐπίθεση. Τὰ παράσιτα πλέον σκάβουν καὶ τρῶνε τὶς ρίζες μας. Χώθηκαν βαθιὰ στὰ χώματα τῆς ἱστορίας μας καὶ ροκανίζουν μὲ ἀπύθμενο μῖσος κάθε τί Ἑλληνικὸ κάθε ὅσιο καὶ ἱερό. Ὁτιδήποτε ἀποτελεῖ συνδετικὸ κρίκο καὶ σημεῖο ἀναφορᾶς βάλλεται, συκοφαντεῖται, λοιδορεῖται καὶ ποτίζεται μὲ δηλητήριο. Παιδεία, Γλῶσσα, Παραδόσεις, Ἤθη, Ἔθιμα, Θρησκεία,(παλιὰ καὶ νέα… αὐτὸ γιὰ κάποιους ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ τσακώνονται καὶ νὰ διαχωρίζουν τοὺς Ἕλληνες σὲ Χριστιανοὺς καὶ δωδεκαθεϊστες ἀλλὰ μέσα στὴν τύφλα τους δὲν βλέπουν τὴν θύελλα ποὺ φτάνει καὶ τὴν ἀληθινὴ ἀπειλή …) δέχονται τὴν λυσσαλέα ἐπίθεση κάθε σκουπιδιοῦ καὶ προϊόντος της παρακμῆς ποὺ μέσα στὴν ἐθνομηδενιστικὴ καὶ νεοταξικὴ τρικυμία ποὺ ἐπικρατεῖ στὸ κρανίο τοὺς ἔμαθαν νὰ μισοῦν καὶ νὰ μάχονται τὴν ἴδια τοὺς τὴν ὕπαρξη.


Ἂν δὲν γίνει κάτι σύντομα ἴσως ξεσκίσει καὶ πάλι ἡ κραυγή μας τὴν ἱστορία φωνάζοντας αὐτὴ τὴν φορὰ Η ΕΛΛΑΣ ΕΑΛΩ. Καὶ δυστυχῶς θὰ εἶναι καὶ ἡ κραυγὴ ποὺ θὰ σημάνει τὸ τέλος τοῦ ψυχορραγήματός μας. Ἡ ἱστορία σπάνια δίνει δεύτερη εὐκαιρία καὶ ποτὲ τρίτη. Καὶ ἄλλες φορὲς ὁ Ἑλληνισμὸς βρέθηκε σὲ δύσκολη θέση ἀλλὰ πάντοτε ἔμενε ὁ σπόρος καὶ ἡ ρίζα. Αὐτὴ τὴν φορὰ ὅμως τὰ σκουλήκια τρῶνε τὴν ρίζα καὶ τὸν σπόρο γιὰ νὰ μὴν ἀφήσουν ξανὰ τὸν Ἑλληνισμὸ νὰ ἀνθήσει. Μᾶς γενοκτονοῦν πνευματικὰ πρὶν προχωρήσουν στὴν φυσικὴ γενοκτονία μας. Δὲν θέλουν αὐτὴ ἡ Γῆ νὰ γεννήσει ξανὰ Φῶς.


Γιὰ ἄλλη μία φορὰ οἱ Βαρβαρικὲς ὀρδὲς εἰσβάλουν ὕπουλα καὶ ἀπειλοῦν τὸν Ἑλληνισμὸ μὲ τὴν βοήθεια τῶν νεοταξικῶν παρασίτων ποὺ μὲ πάθος ἀγωνίζονται νὰ καλύψουν τὸ κενὸ ποὺ ἄφησαν ὁ Ἐφιάλτης, ὁ Γούσης καὶ τὰ ἄλλα μιάσματα . Γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὸ σκοτάδι ἐπιχειρεῖ νὰ σκεπάσει τὸ Φῶς .


Ἀναρωτηθεῖτε Ἕλληνες ἂν μᾶς ἀξίζει αὐτὴ ἡ μοῖρα. Μπορεῖ στὴν μακρόχρονη ἱστορία μας νὰ κάναμε πολλὰ λάθη ἀλλὰ ἦταν ὁ Λαός μας, Τὸ Ἔθνος μας, ἡ Φυλή μας ποὺ ἔδωσε ὅτι χρειάστηκε καὶ θὰ χρειαστεῖ ὁ κόσμος γιὰ νὰ βαδίσει στὸ μέλλον. Δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι Κάθε φορᾷ ποὺ οἱ ἀξίες ποὺ ἔδωσε ὁ Ἑλληνισμὸς , παραγκωνίζονται ἡ ἀνθρωπότητα βυθίζεται στὸ χάος.


Μπορεῖ νὰ εἶναι δύσκολο καὶ ὅλα αὐτὰ νὰ ἀκούγονται πολὺ ρομαντικὰ καθὼς τὰ δυσβάσταχτα προβλήματα τῆς καθημερινότητας μᾶς ἀπορροφοῦν τὴν σκέψη, τὸ χρόνο καὶ τὶς δυνάμεις μας. Δὲν πρέπει ὅμως νὰ τοὺς ἀφήσουμε. Εἴμαστε ὑπόλογοι στὰ παιδιά μας στὸ παρὸν τὸ παρελθὸν καὶ τὸ μέλλον. Ἂς μὴν γίνουμε ἡ γενιὰ ποὺ θὰ παραδώσει ἀμαχητὶ τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερά μας. Ἂς μὴν εἴμαστε ἐμεῖς αὐτοὶ ποὺ θὰ γράψουμε τοὺς τίτλους τέλους τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Μὲ ἀπόγνωση...Ἰωάννης.