Οι βιτζότρατες στη βουλή.

Σμαράγδα Μουλιάτη
Πηγή: "Πατμιακά Χρονικά"

Ερώτηση για τις βιντζότρατες΄* της Λέρου υπέβαλε στις 15 Δεκεμβρίου 2009 στην Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, κ. Κατερίνα Μπατζελή, ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ Δωδεκανήσου καθηγητής Δημήτρης Κρεμαστινός με αφορμή την επικείμενη λήξη της παράτασης χρήσης που θα δημιουργήσει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα στις οικογένειες της Λέρου που ζουν κυρίως από την αλιεία με βιντζότρατες.


Ο κ. Κρεμαστινός ζητά από την Υπουργό δίκαιη επίλυση του θέματος που θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να προβλέπει αποζημίωση, ιδιαίτερα αν η απόφαση για απόσυρση καταστεί αμετάκλητη.

Για το μεγάλο κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα που θα δημιουργίσει η απόσυρση της Βενζινότρατας στους ψαράδες της Πάτμου και των άλλων νησιών καθώς και με τα υπόλοιπα προβλήματα τους, είχαμε ασχοληθεί στο φύλλο της εφημερίδας ΠΑΤΜΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ του Μαρτίου 2009 σε συνέντευξη που μας παραχώρησε ο ψαράς Γεράσιμος Πουλιέζος.

Μας είπε για τις βενζονότρατες ή τράτες :
Υπάρχει πρόγραμμα να απαγορεύσουν το ψάρεμα με την τράτα και αναβάλλουν συνεχώς την εφαρμογή του. Τέλη Μαΐου 2010, λήγει η προθεσμία που μας είχαν δώσει από την τελευταία παράταση Η Ευρωπαϊκή ένωση είπε ότι πρόβλημα είναι της ελληνικής πολιτείας και κείνη πρέπει να το λύσει. Αλλά λύση δεν δίνουνε. Έρχεται το ΠΑΣΟΚ μας λέει τα ίδια έρχεται η ΝΔ. τα ίδια . Εγώ προσωπικά θέλω να παραμείνει η τράτα γιατί είναι ένα από τα πιο παλιά εργαλεία που υπάρχουνε στην Ελλάδα .
Με τις συνεχείς ανανεώσεις και παρατάσεις έχουν δημιουργήσει αβεβαιότητα και ανασφάλεια. Δεν ξέρουμε τι μας γίνεται.
Πώς να προγραμματίσω τη δουλειά μου; Να πάρω παραγάδια και δίχτυα ή να πάρω τράτα; Πως θα ανανεώσω και θα βελτιώσω τον εξοπλισμό μου όταν δεν είμαι σίγουρος για το αύριο; Εφέτος π.χ. έπαθα μία ζημιά στο βίτσι μέσα στο Νοέμβριο εκτός από τα άλλα ψιλοπράγματα που συμβαίνουν καθημερινά. Μου πήγε 5μιση χιλιάδες ευρώ Τα καΐκια που έχουνε τις τράτες έχουνε παλιώσει πια. Αν ξέρω ότι οι τράτες θα παραμείνουνε θα κάνω κάτι καινούργιο. Θα δώσω κάποια χρήματα. Είμαι στο σκοτάδι και με δεμένα χέρια . Το ίδιο και οι υπόλοιποι συνάδελφοι.
Τα μαγαζιά που πουλάνε δίχτυα για τράτες δεν φέρνουνε. Τι να τα κάνουνε στην αποθήκη τους όταν δεν θα μπορούνε να τα πουλήσουνε.
Το πιο σημαντικό είναι ότι θα δημιουργηθεί κοινωνικό πρόβλημα με δύο σκέλη: Την ανεργία. Αν αποσυρθεί αυτό το εργαλείο δεν ξέρετε πόσοι θα βρεθούνε στο δρόμο. Είναι πολλοί. Στην Πάτμο μπορεί να είμαστε λίγοι αλλά άλλού είναι πολλοί.
Εγώ π.χ. αυτή τη στιγμή απασχολώ 7 άτομα. Επτά οικογένειες. Είναι και οι άλλοι. Άλλος τρεις, άλλος δύο. Σε όλη την Ελλάδα είναι χιλιάδες. Και οι περισσότεροι, όπως εγώ δεν ξέρουμε τίποτε άλλο να κάνουμε . Οι φτωχοί δεν θα μπορούν να αγοράζουν το ψάρι. Με την τράτα ο κόσμος τρώει ένα φθηνό ψάρι. Τρώει μαρίδα με 2 ευρώ , μαριδάκι και γόπα με 5 ευρώ. Τρώει φτηνά , κολιό κανένα μπαρμπούνι , καλαμάρια , χταπόδια , σουπιές, παλαμίδες και διάφορα άλλα ψάρια που αν σταματήσουν οι τράτες θα σταματήσει και ο κόσμος να τρώει φτηνό ψάρι.»

Όσο αφορά το πλήρες κείμενο της ερώτησης του κ. Κρεμαστινού έχει ως εξής:

«Κυρία Υπουργέ,
Ως γνωστόν στη χώρα μας η αλιεία παραδοσιακά πραγματοποιείται με βιντζότρατες ή μηχανότρατες.
Με προεδρικό διάταγμα του 1979 αποφασίστηκε η σταδιακή απόσυρση των βιντζότρατων έως το 1996, με το σκεπτικό ότι μέχρι το 1996 θα είχαν ούτως ή άλλως «γεράσει» τα σκάφη και τα μηχανήματα.
Με τον «Κανονισμό της Μεσογείου» για κάθε βιντζότρατα που αποσύρονταν μέχρι το 2000, δινόταν αποζημίωση 2.000.000. δρχ. Ετσι, από τις 1000 αρχικά βιντζότρατες απομένουν σήμερα 440.
Οι καταληκτικές ημερομηνίες δεν τηρήθηκαν – όχι χωρίς ευθύνη της πολιτείας - ενώ και παρά την περί απόσυρσης απόφαση, δόθηκαν ενδιαμέσως κάποιες νέες άδειες. Επιπλέον η συντήρηση δεν εποπτευόταν, μεταβαλλόταν σε αντικατάσταση μηχανημάτων και έτσι μερικές βιντζότρατες από το 1979 είναι ακόμα εν ενεργεία.
Αργότερα, το 2006 η Ελλάδα υπέβαλε πρόταση παρέκκλισης της Ελλάδας για τις βιντζότρατες η οποία έγινε αποδεκτή και δόθηκε παράταση που λήγει τον Απρίλιο του 2010.
Το αίτημα παρέκκλισης περιλάμβανε ένα σχέδιο διαχείρισης που προέβλεπε εν ολίγοις τα παρακάτω:

1. Επιστημονική έκθεση με τεκμηριωμένα στοιχεία ότι δεν καταστρέφεται η «ποσειδωνία».
2. Ελέγχους λειτουργίας του σκάφους.
3. Παρακολούθηση του σκάφους, ώστε να μην υπάρχει παράνομη αντικατάσταση ή μετεσκεύαση.

Το θέμα αφορά όλη τη νησιωτική Ελλάδα αλλά ιδιαίτερα για τα μικρά νησιά έχει ζωτική σημασία.
Ειδικότερα, η Λέρος διαθέτει αυτή τη στιγμή 13 βιντζότρατες και μόνο 4 μηχανότρατες. Η οικονομία του νησιού βασίζεται κατά κύριο λόγο στην αλιεία και η οριστική απόσυρση - και μάλιστα χωρίς αποζημίωση - θα αποτελούσε πραγματικό πλήγμα για τις οικογένειες των αλιέων που τις χρησιμοποιούν.
Είναι κατά συνέπεια λογικό να γίνει αποδεκτό το αίτημα για δίκαιη επίλυση του θέματος. Σε οποιαδήποτε όμως περίπτωση, είναι αδιανόητο να μην αποζημιωθούν οι άνθρωποι εάν αναγκαστούν να σταματήσουν τώρα την επαγγελματική τους δραστηριότητα.

Ερωτάται η κ. Υπουργός
• Πώς προτίθεται να επιλύσει το πρόβλημα των ιδιοκτητών βιντζότρατων, προτού εξελιχθεί σε μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα για το νησί της Λέρου;»

Σχόλιο Blog: Οἱ βιτζότρατες εἶναι οἱ γνωστὲς σὲ ὅλους μας τράτες. Ψαρεύουν τραβώντας ἕναν δίχτυνο σάκο ὁ ὁποῖος σαρώνει τὸ βυθό. Ὁ τρόπος αὐτός, σύμφωνα μὲ ὅλες τὶς μέχρι τώρα μελέτες εἶναι καταστροφικὸς γιὰ τὸ περιβάλλον καὶ τὴν θαλάσσια ζωή. Ἀποτελεῖ μάλιστα ἕναν ἀπὸ τοὺς κυριότερους λόγους μείωσης τῶν ἰχθυαποθεμάτων στὸ Αἰγαῖο καὶ στὴν Μεσόγειο γενικότερα. Ἡ κατάργηση τοὺς εἶναι πρὸς τὴν σωστὴ κατεύθυνση ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ βρεθεῖ τρόπος νὰ ἐξισορροπηθεῖ ἡ ἀπώλεια τῶν θέσεων ἐργασίας ποὺ θὰ ἀποφέρει ἡ ἀπαγόρευση.



Ἐπίσης, καὶ αὐτὸ εἶναι προσωπικὴ ἄποψη, θὰ πρέπει οἱ ἐπαγγελματίες τῆς θάλασσας νὰ ἀξιολογήσουν καλύτερα τὰ τῆς ἐργασίας τους καὶ νὰ κάνουν τὴν αὐτοκριτικὴ τοὺς γιατί μόνο ἅγιοι δὲν εἶναι. Καλὸ τὸ κέρδος ἀλλὰ πρέπει καὶ νὰ διαχειρίζονται σωστὰ τὰ ἀποθέματα τοῦ προϊόντος καὶ νὰ μὴν διαταράσσουν τὴν φυσικὴ ἰσορροπία. Ἡ ἀπληστία δὲν εἶναι καλὸς σύμβουλος. Ἐπίσης μία πιὸ οἰκολογικὴ ἀντιμετώπιση τῆς ἐργασίας τους θὰ ἦταν μία καλὴ ἀρχή. Ἔχω προσωπικὰ δεῖ ἄπειρες φορὲς τὴν παλιὰ μπαταρία τοῦ καϊκιοῦ, τὰ λάδια, πετονιές, ἐλαστικὰ καὶ κάθε λογὴς τοξικότατους ρυπαντές να ἀπορρίπτονται μὲ περισσὴ εὐκολία στὴν θάλασσα ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ζουν απ' αὐτήν.