Τα ψεύδη της αριστεράς και η απάντηση της Ιστορίας

Διπλή εθνοαποδομητική επίθεση ψεύδους και μαρξιστικού συμπλεγματισμού επιφυλάσσει στους αναγνώστες της σήμερα η «Εφημερίδα των Φωτομοντάζ». Είδαμε τις τελευταίες ημέρες τον σάλο που δημιουργήθηκε από τις δηλώσεις Ρεπούση περί «εθνικού μύθου» σχετικά με τον Χορό του Ζαλόγγου. Με αφορμή τον σάλο που προκλήθηκε από αυτή τη δήλωση, σήμερα η «Εφημερίδα των Φωτομοντάζ», φιλοξενεί δύο άρθρα από δύο προσκείμενους στην ΔΗΜΑΡ εθνοαποδομητές. Η μία είναι προφανώς η ίδια η Ρεπούση που σπεύδει να υπερασπίσει τον εαυτό της επικαλούμενη «τρομοκρατία» και «φίμωση της διαφορετικής άποψης» και ο έτερος «άρθρογράφος» είναι το μέλος, εν έτει 2010, της Πανελλαδικής Πολιτικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ, Πέτρος Πιζάνιας.

Ποιος είναι ο κύριος; Στο άρθρο δεν παρουσιάζει τον τίτλο του ως στέλεχος της ΔΗΜΑΡ, αλλά προτάσει την έδρα που έχει καταλάβει στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Αξίζει να υπενθυμίσουμε, ως συμπλήρωμα στο βιογραφικό του, τι έγραφε ο κ. Πιζάνιας στο έργο “Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770 - 2000”, στο κεφάλαιο «Επανάσταση και Έθνος» του 3ου τόμου, το οποίο επιμελήθηκε και το οποίο μοιράστηκε από την ναυαρχίδα του ΔΟΛ, «Τα Νέα» σε όλα τα ελληνόπουλα: «Η επιλογή του ηρωισμού ως κινητήριας δύναμης της Επανάστασης ξεκινάει, για τον Κ. Παπαρρηγόπουλο, από το γεγονός ότι διάβασε την οθωμανική κυριαρχία ως ένα είδος κατοχής όχι των πληθυσμών και του χώρου αλλά ενός προϋπάρχοντος έθνους.»

Για τον κ. Πιζάνια, λοιπόν, δεν υπήρξε οθωμανική κατοχή ή τουρκοκρατία, αλλά οθωμανική κυριαρχία, ενώ δεν υπήρχε στον ελλάδικο χώρο, σύμφωνα με την σκέψη του «προϋπάρχον έθνος». Τρομερή «σύμπτωση», βεβαίως βεβαίως, πως η κ. Χριστίνα Κουλούρη στο άρθρο της «Η τυραννία της ιστορίας», που είναι ανηρτημένο στον διαδικτυακό τόπο του CDRSEE, το οποίο χρηματοδοτείται από το σκοπιανικό παράρτημα του Open Society Foundation του George Soros, τον Μάθιου Νίμιτς, το ελλαδικό ΥΠΕΞ, και το Ελληνοτουρκικό Συμβούλιο Επιχειρηματιών, γράφει: «Ορισμένοι όροι οι οποίοι έχουν επιβληθεί για την περιγραφή ιστορικών γεγονότων ή περιόδων αντικατοπτρίζουν αρνητικές προκαταλήψεις. Αυτή είναι η περίπτωση των όρων “Τουρκοκρατία” ή “Οθωμανική Κατοχή” -οι οποίοι σιγά σιγά εξαφανίζονται από τα σχολικά βιβλία-, αλλά και πολλών άλλων που δεν μπορούμε να συζητήσουμε στα πλαίσια του παρόντος».

Στο άρθρο του στην «Εφημερίδα των Φωτομοντάζ» ο κ. Πιζάνιας επαναλαμβάνει τα περί «εθνικών μύθων», αναφερόμενος στο Κρυφό Σχολειό και το Ζάλογγο. Βέβαια δεν φτάνει στο σημείο να αρνηθεί την ύπαρξη του Ζαλόγγου, γεγονός που κάνει με το Κρυφό Σχολειό, αφού δεν μπορεί κανείς να υπερασπιστεί την αντεθνική πρωτοπορία της Ρεπούση. Ενώ στην περίπτωση του Κρυφού Σχολειού που έχει ήδη δημιουργηθεί η βιβλιογραφία της ψευδολογίας, είναι πιο εύκολο και το πράττει. Βέβαια αμφότερες οι αρνήσεις των συγκεκριμένων γεγονότων αποτελούν ψεύδη και μαρξιστικό δηλητήριο, όμως η άρνηση του Ζαλόγγου αποτελεί κάτι το καινούργιο για τον μαρξιστικό ανθελληνικό εσμό.

Αξίζει σε αυτό σημείο να θυμίσουμε και στα δύο μέλη της ΔΗΜΑΡ τις ιστορικές αναφορές εποχή για το Ζάλογγο και όσον αφορά  τον «καθαρό θρύλο» του Κρυφού Σχολειού να τους παραθέσουμε την ομολογία του κ. Βερεμή. Επίσης σταχυολογώντας να τους παραθέσουμε και μερικά άλλα ιστορικά στοιχεία, έτσι για να μην ξεχνιούνται:

Γράφει ο Ηπειρώτης ποιητής Κώστας Κρυστάλλης: «Εν Συρράκω και Καλαρρύταις εδιδάσκετο η Ελληνική Παιδεία υπό Ιερέων ως εις πλείστα μέρη της Ελλάδος κατά τους ανωμάλους εκείνους καιρούς – είτε εν ναοίς είτε εν ιδιωτικοίς οίκοις - πολύ προ του ισαποστόλου Αγίου Κοσμά».

Ο κοινωνιολόγος Ιωάννης Ξηροτύρης, γράφει ότι: «τα παιδιά δεν τολμούσαν να προβάλουν στο φως του ήλιου και της ημέρας, γιατί ο κατακτητής παραμόνευε να τ’ αρπάξει. Έμεναν κρυμμένα όσο μπορούσαν, και τη νύχτα πήγαιναν σχολείο. Όσοι από τους γονείς είχαν τα μέσα, φυγάδευαν τα παιδιά τους σε ξένες χώρες για να αποφύγουν τον εξισλαμισμό. Αυτοί όμως ήταν λίγοι. Οι πολλοί, ζούσαν με το φόβο της αρπαγής των παιδιών τους και το χειρότερο κάτω από τον τρόμο να τα δουν κάποια μέρα σαν τους πιο αδυσώπητους τυράννους ή σαν φονείς τους (δηλ.γενίτσαρους)».

Και ο υπασπιστής του Κολοκοτρώνη Φώτιος Χρυσανθόπουλος ή Φωτάκος, γράφει στον Α΄ τόμο των "Απομνημονευμάτων" του ότι, την παιδεία επί Τουρκοκρατίας την είχαν στα χέρια τους οι ιερείς και όλα αυτά : «εγίνοντο εν τω σκότει και προφυλακτά από τους Τούρκους»!

Ο Charles Keating Tuckermann, ο πρώτος αμερικανός διπλωμάτης στην Αθήνα, στο έργο του "Οι Έλληνες της σήμερον" το οποίο εκδόθηκε το 1872, γράφει: «Τοιούτον περίπου ήτο το άσμα, όπερ ετραγώδουν οι Ελληνόπαιδες, πορευόμενοι εν καιρώ νυκτός εις το σχολείον επί τουρκοκρατίας. Το άσμα τούτο είναι γνωστόν εις πάντα Έλληνα νυν ως και πρότερον, και οι πατέρες δεικνύοντες εις τα τέκνα των την σελήνην, επαναλαμβάνουσι τους στίχους τούτους, αφηγούμενοι αυτοίς πόσον τοις εχρησίμευσεν αύτη, κατά τους σκοτεινούς χρόνους της Οθωμανικής κυριαρχίας».

Πηγή