Ακριβοί στα πίτουρα

Ο ιδανικός άνθρωπος, ο πολίτης που είναι αξιότερος όλων τιμής, υπόληψης και προστασίας, για τον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ «Βίλα Αμαλία» είναι Πακιστανός/Αφγανός/Σομαλός κ.λπ., gay λαθρομετανάστης, που εκτρέφει καρέτα-καρέτα, ζει σε «κοινωνικό χώρο», ήγουν κατάληψη, και πουλάει απλωμένα στη λινάτσα τα λαθραία της Καμόρα.

Άμα κατεβαίνει και στις πορείες μαζί με τους «αλληλέγγυους» εγχώριους  κι είναι κι αυτός συλλέκτης μπουκαλιών, στουπιών, βενζίνης και έχει ρόπαλο, αντιασφυξιογόνο μάσκα και κουκούλα, τότε μιλάμε για το απόλυτο είδωλο της διαταραγμένης αριστεροσύνης, τον Ιερό Μόσχο της «Ηρωες Πολυτεχνείου Α.Ε.» αλλά και της νεοτέρας «επανάστασης», ερήμην του μικρού και αδικοχαμένου Αλέξη, που κανείς δεν τον ρώτησε για τα πλιάτσικα, τους καμένους και τους βανδαλισμούς που ενίοτε λαμβάνουν χώρα αυθαιρέτως στο ανύποπτο όνομα και στη μνήμη του.

Εκεί δίνουν τα ρέστα τους οι «σκουρλέτηδες» και η Κλάραμπελ της γνωστής προοδευτικιάς οικογενείας. Δώσε τους μειονότητα και πάρ' τους την ψυχή. Πέφτουν τ’ ανάσκελα από την έκσταση.

Άμα είσαι Έλληνας, χριστιανός ορθόδοξος, ανήκεις στη συντριπτική πλειονότητα που θέλει, φευ, τάξη και ασφάλεια, ή νόμιμος μετανάστης, που σέβεσαι τη χώρα που σε φιλοξενεί, οικογενειάρχης και δουλευτής, που δεν κλέβεις, δεν πουλάς πρέζα, γυναίκες, λαθραία, που δεν διακινείς, απαγάγεις και εκβιάζεις συμπατριώτες σου, τότε δεν έχεις τύχη. Δεν σε πιάνει το αριστερόμετρο των φασιστοειδών αντιλήψεων της Κουμουνδούρου. Είσαι μπανάλ.

Αν είσαι από τις λίγες μανάδες που ζουν ακόμη, πατέρας, σύζυγος, γιος ή κόρη αγνοουμένου στην Κύπρο, μάταια θα ψάξεις δύο λέξεις, μια εκδήλωση διαμαρτυρίας, μνήμης, από τις βαρεμένες «συνιστώσες», για τον γιο, πατέρα, σύζυγο ή αδερφό που χάθηκε πολεμώντας στην Κύπρο. Ο Αλέξης, που έχει ως γκράντε ατραξιόν στο βιογραφικό του τη συμμετοχή του στις… καταλήψεις του λυκείου του, δεν σύχναζε σε τέτοια κακά πράγματα.

Αν μάλιστα τους στριμώξεις στο τετ α τετ για το ζήτημα, αφού ξινίσουν τη μούρη τους, θα σου παίξουν στερεοφωνικά την πιο κεμαλική σοβινιστική κασέτα, επαναλαμβάνοντας ως κλισέ ένα προς ένα τα επιχειρήματα του τουρκικού ισλαμοφασισμού, με τέτοια ζέση, που θα νομίσεις ότι κατά λάθος έπιασες την παλιά ελληνόφωνη εκπομπή του «Μπαϊράκ». Πιο ντενκτασικοί και από τον Ντενκτάς, που ήδη κοχλάζει στα καζάνια της Κόλασης. Θα κάνουν συμψηφισμούς με το πραξικόπημα, με «Τουρκοκύπριους αγνοούμενους» κι όλα τα καλούδια που παπαγαλίζουν οι Τούρκοι σοβινιστές.

Τα στελέχια του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/ «Βίλα Αμαλία», της βαριάς αριστεροσύνης, από Μπουχάριν και πάνω, δεν χαράμισαν ποτέ τον επαναστατικό χρόνο τους στις διάφορες μαυροκόκκινες παραφυάδες που υπηρετούσαν ή υπηρετούν για πασέ πράγματα που αφορούν κωλοέλληνες αγνοούμενους, πρόσφυγες, γενικά το ζήτημα εισβολής και κατοχής της Κύπρου από τον τουρκικό ισλαμοφασισμό.

Τιμητική εξαίρεση, το λέω, ο Πάνος Λαφαζάνης. Μπορεί να διαφωνώ σε πολλά, λιγότερα απ’ όσα νομίζετε, αλλά ο Πάνος ήταν εκεί, παρών και στα εθνικά και δεν ήταν από τους ψωραλέους ψευτοπροοδευτικούς, που προμοτάρανε μαζί με Τούρκους ισλαμοφασίστες και Αγγλοαμερικανούς το σχέδιο απαρτχάιντ σε βάρος της Μικρής Ελλάδας του Νότου, το επαίσχυντο και ρατσιστικό Σχέδιο Ανάν. Κάτι τσανάκια, ταλιροφονιάδες, «αγωνιστές» παρά τω πλευρώ επιχειρηματιών - νταβατζήδων, τρόφιμοι του πρυτανείου της μεταπολιτευτικής παράγκας, δώσανε τα ρέστα τους. Ο Λαφαζάνης όχι. Κάτι άλλοι όμως…

Μεγαλύτερο όνειδος στη μεταπολεμική Ιστορία της Αριστεράς από τη στάση του τότε Συνασπισμού στο Σχέδιο Ανάν δεν υπάρχει. Ισως μόνο η στάση τους στο ψευτομακεδονικό, το φλερτ τους με τους επιγόνους του Ιβάν Μιχαήλοφ, του φίλου του Χάινριχ Χίμλερ, αρχηγού των SS, και του Αντε Πάβελιτς, αρχηγού των αιμοσταγών Ουστάσι, ήταν μεγαλύτερη ξεφτίλα από αυτό. Πάντα άλλωστε οι αληθινοί φασίστες τα βρίσκουν και κολεγιάζουν, στο βουνό, σε γιορτές νεολαίας στα Σκόπια ή σε πολιτικές θέσεις.

Αν δε τους ψιθυρίσεις τις δύο κακές λέξεις, Βόρειος Ηπειρος, τότε παθαίνουν σπασμούς, στραβώνει το στόμα τους και μόνο στο άκουσμα της ύπαρξης των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας. Ανήκουστο πράγμα να πρέπει να υπερασπιστείς, να συζητήσεις έστω, για εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες, που έχουν περάσει του Χριστού τα πάθη κάτω από τη ληστρική αλβανική εξουσία.
Είναι άτιμο και διεστραμμένο να αρνείσαι να κάνεις το καθήκον σου απέναντι στα ίδια σου τ’ αδέρφια και την ίδια στιγμή να υποκρίνεσαι τον «διεθνιστή». Πόσο μάλλον να εχθρεύεσαι τ’ αδέρφια σου, να προκρίνεις και υπηρετείς, εκ του αποτελέσματος, ξένα συμφέροντα, σε βάρος των συμφερόντων του έθνους σου. 

Πώς το λέει αυτό ο λαός μας, «σύντροφοι»;

dimokratianews