Mε αγωγή που κατέθεσε το Ελληνικό δημόσιο και που επρόκειτο να συζητηθεί στις 8 Απριλίου, αμφισβητεί ιδιοκτησία των νησίδων Αρκιοί και Μαράθι που μέχρι σήμερα ανήκουν στη Μονή και τα θεωρεί δημόσιο χώρο. Με αυτόν τον τρόπο διαγράφεται ιστορία 926 χρόνων και αμφισβητούνται οι τίτλοι κυριότητος που σεβάστηκαν όλοι οι κατακτητές μηδέ των Οθωμανών εξαιρουμένων οι οποίοι μάλιστα έκαναν και δώρα στη Μονή.
Είναι σ' όλους γνωστό ότι με το χρυσόβουλο του Αλεξίου Κομνηνού το 1088 με το χρυσόβουλο του Ανδρόνικου του β' Παλαιολόγου του 1292 και με το χρυσόβουλο του Ανδρονίκου Γ. Παλαιολόγου το 1329 παραχωρούνται στη Μονή εδαφικές κτήσεις που αφορούν τόσο την Πάτμο όσο και τη Λειψώ και τη Λέρο και τα πέριξ μικρά νησίδια Ναρκιοί και Μάραθος όπως καταγράφεται στην υποτύπωση – διαθήκη – του ιδρυτή της Μονής Οσίου Χριστοδούλου.
Από το 1390 που η τουρκική κυριαρχία άρχισε να στερεώνεται στο Αιγαίο και στα μικρασιατικά παράλια, οι μοναχοί της Πάτμου άρχισαν να έχουν επαφές με το σουλτάνο Βαγιατζήτ, συζητώντας την υποταγή της νήσου. Σύμφωνα με ιστορικές πληροφορίες εκπρόσωποι των μοναχών της Πάτμου, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης μετέβησαν το καλοκαίρι του 1453 στην Ανδριανούπολη όπου βρισκόταν ο Μωάμεθ και εκεί ρυθμίστηκαν τα της υποταγής της με ευνοϊκούς όρους τους οποίους παραχωρούσαν οι Τούρκοι σ' εκείνους που υποτάσσονται αμαχητί και στα ιερά καθιδρύματα.
Αποτέλεσμα αυτών ήταν ότι ουδέποτε εγκαταστάθηκε μόνιμη φρουρά στο νησί. Ακόμη δείχνοντας το σεβασμό του ο Μωάμεθ δώρισε μια καντήλα με πολλά προνόμια, όπως αυτό μαρτυρά επίσης και το γεγονός της ύπαρξης 1100 τουρκικών εγγραφών από τότε με προνόμια προστασία και απαλλαγή από φόρους της περιουσίας της Μονής. Η
κυριότητα της Μονής στην περιουσία της διατηρήθηκε ως ειδικός νόμος στην Τουρκοκρατία παρά την ισχύ του Οθωμανικούς δικαίου λόγω των προνομίων που παραχωρούσαν σουλτάνοι στους Πατριάρχες με βεράτια είτε με αυτά θεωρηθεί ότι συνήφθη διεθνής σύμβαση είτε ότι συνιστούν μονομερή από λαό που έχει θεόπεμπτο βιβλίο όπως είναι η βίβλος για τους χριστιανούς και έχει καταληφθεί όχι με πόλεμο αλλά με συνθήκη, τότε σύμφωνα με το ιερό μουσουλμανικό δίκαιο, οι κάτοικοι και οι μονές διατηρούν την ακίνητη περιουσίας τους, καταβάλλοντες μόνο φόρο υποτέλειας.
Αυτό ισχύει και για την Πάτμο. Επικουρικά η Ιερά Μονή Πάτμου απέκτησε την κυριότητα των ακινήτων αυτών με δεκαετή τακτική χρησικτησία κατά το χρονικό διάστημα ισχύος του Ιταλικού δικαίου 1932-1947 μετά την ιταλική κατάκτηση.
Βέβαια ο Οθωμανικός αστικός κώδικας που ίσχυε στη Δωδ/σο μέχρι 31-12-1931 αγνοούσε το θεσμό της χρησικτησίας ως τρόπο κτήσεως κυριότητας. Αυτό ίσχυε τόσο για τα ακίνητα ελεύθερης ιδιοκτησίας (μούλκ) όσο και για τις δημόσιες γαίες (εραζί μεριγιέ).
Ωστόσο η χρησικτησία ήταν γνωστή στο Ιταλικό δίκαιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια πού περιέχουν ύβρεις και συνδέσμους πού οδηγούν σε ιστοτόπους με ακατάλληλο, αντεθνικό, ανθελληνικό, και προσβλητικό περιεχόμενο θα διαγράφονται. Επίσης δεν θα γίνονται δεκτά σχόλια γραμμένα σε greeklish.