Το αμάρτημα της οπλοκατοχής.

Πριν από λίγες ημέρες, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοστατούντος του κ. Βούτση, έκαναν ερώτηση προς τον αρμόδιο υπουργό ΠΡΟ.ΠΟ. Ν. Δένδια, σχετικά με τις αιτήσεις για άδειες οπλοφορίας.
Για την ερώτηση, επικαλέσθηκαν εύλογες ανησυχίες στελεχών της ΕΛΑΣ και συνδικαλιστικών οργάνων των αστυνομικών υπαλλήλων για την παρατηρούμενη αύξηση των αιτήσεων για άδεια οπλοφορίας, την σκοπιμότητα των αιτήσεων αυτών και την πιθανή συσχέτισή τους με τη δράση ακροδεξιών ομάδων και με θύλακες πολιτοφυλακής.

Ουσιαστικά δηλαδή, αυτό που έκαναν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το να συνδέσουν το φαινόμενο αυτό της αύξησης των αιτήσεων, με κάποια “ακροδεξιά” - “παραστρατιωτική” και ένας θεός ξέρει τι άλλο ανατρεπτική συνομωσία. Προσπερνώντας με εκπληκτική ευκολία, χαρακτηριστική της αριστεράς όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και αλλού, την απλή λογική που θα συνέδεε την αύξηση των αιτήσεων με το γενικότερο καθεστώς ανασφάλειας που επικρατεί και το τεράστιο κύμα εγκληματικότητας που αφήνει πίσω του νεκρούς και φυσικά ή ψυχολογικά τραυματισμένους ανθρώπους.

Το να θίξει όμως ο ΣΥΡΙΖΑ το ζήτημα της εγκληματικότητας, θα ήταν τουλάχιστον “αιρετικό”, αφού είναι πασιφανές και γνωστό σε όλους ότι αυτή συνδέεται άμεσα με το μεταναστευτικό πρόβλημα, καθώς τα μισά τουλάχιστον εγκλήματα διαπράττονται από αλλοδαπούς.

Έτσι ούτε κουβέντα γι' αυτόν τον παράγοντα.
Επίσης ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το ότι προβληματίζει τον ΣΥΡΙΖΑ – και τα στελέχη και τα συνδικαλιστικά όργανα της ΕΛΑΣ (δηλαδή τους πρώην ΠΑΣΟΚους που τώρα χτίζουν τις επαφές τους με το νέο ΠΑΣΟΚ του Τσίπρα) το γεγονός ότι νομοταγείς Έλληνες πολίτες, προχωρούν σε αιτήσεις, σύμφωνα με τον νόμο και έχοντας προφανώς εκπληρώσει τις προϋποθέσεις αυτούς για την άδεια οπλοφορίας, ενώ αναρωτιέμαι εάν έχει ποτέ ασχοληθεί το κόμμα της πλ. Κουμουνδούρου με την ύπαρξη δεκάδων χιλιάδων παράνομων όπλων, όπως π.χ. καλάσνικωφ στην επικράτεια, τα οποία κατά πλειοψηφία βρίσκονται στα χέρια αλλοδαπών. Αλλά και αυτό είναι “κακό” και “ρατσιστικό”.

Πάντως η ερώτηση αυτή προϊδεάζει” για μία περίπτωση “κυβέρνησης” του ΣΥΡΙΖΑ. Όπου το ζήτημα στον έλεγχο των υπουργείων δεν θα είναι η τήρηση ή μή των νόμων (αφού η ΕΛ.ΑΣ. είναι γνωστό ότι ελέγχει με την μεγαλύτερη σχολαστικότητα τον νόμο που αφορά το δικαίωμα στην οπλοκατοχή) αλλά οι “δυνητικές προθέσεις” αυτών που τηρούν τον νόμο.

Η αριστερά που στην χώρα μας, έχει να επιδείξει τρομοκρατικές ομάδες, με δολοφονίες, εκρήξεις και ούτω καθ' εξής δεν υφίσταται ως κάτι κακό. Ενώ μια επαπειλούμενη ακροδεξιά συνωμοσία σαν αυτή που υπονοεί ο κ. Βούτσης γίνεται ερώτηση στην Βουλή, παρόλο που στην διάρκεια του βίου του γράφοντος δεν έχει υπάρξει εξ όσων γνωρίζω κανένα περιστατικό δολοφονίας από ... ακροδεξιό.

Δικαίωμα όμως του κάθε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει όποια ερώτηση θέλει στην Βουλή, προκειμένου να ικανοποιήσει ή ακόμη και να φανατίσει, δημιουργώντας εμφυλιοπολεμικό κλίμα (οι κακοί αντίπαλοί μας παίρνουν όπλα, ετοιμάζονται, ας ετοιμαστούμε κι εμείς) και μετατρέποντας την πολιτική αντιπαράθεση σε χώρο όπου “παίζουν” όπλα.

Αυτό που έχει ιδιαίτερη αξία, είναι τα στατιστικά τα οποία αποκαλύφθηκαν στην απάντηση του υπουργού.
Η απάντηση λοιπόν του κ. Δένδια αποκαλύπτει ότι ενώ τα αιτήματα ιδιωτών για άδεια οπλοφορίας ανήλθαν το 2008 σε 1700, για το ενδεκάμηνο του 2012 τα αιτήματα έφτασαν τα 2624, σημειώνοντας ουσιαστικά αύξηση 48%.

Ειδικότερα στο έγγραφο αναφέρεται ότι το 2008 υποβλήθηκαν 1.770 αιτήματα και ικανοποιήθηκαν τα 1.260.
Το 2009 τα αιτήματα ιδιωτών για άδεια οπλοφορίας ήταν 1.797 και ικανοποιήθηκαν τα 1.381.
Το 2010 τα αιτήματα ήταν 1.538 και ικανοποιήθηκαν τα 1.186.
Το 2011 τα αιτήματα άδειας οπλοφορίας ήταν 2006 και ικανοποιήθηκαν τα 1.675, ενώ από 1.1.2012 έως 30.11.2012 υποβλήθηκαν 2.624 αιτήματα και ικανοποιήθηκαν τα 1.908.

Όπως διευκρινίζει ο υπουργός, τα ανωτέρω αιτήματα συμπεριλαμβάνονται και τα αιτήματα ανανέωσης ισχυουσών αδειών κατοχής και οπλοφορίας για ατομική ασφάλεια, οι δε εν λόγω άδειες αφορούν οπλοφορία με πιστόλια ή περίστροφα. Δηλαδή δεν μιλάμε για κυνηγετικά όπλα, τα οποία υπολογίζονται σε δεκάδες εάν όχι εκατοντάδες χιλιάδες περισσότερα.

Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι το ισχύον νομικό πλαίσιο για την οπλοκατοχή/οπλοφορία στην χώρα μας ανήκει σε μια... άλλη εποχή. Όπως σημείωνε μάλιστα σε κείμενό του στο περιοδικό Patria ο νομικός Γ. Ζωγράφος, σε σχετικό θέμα, πρόκειται για νομοθετικό τραγέλαφο, καθώς παρόλο που οι διατάξεις που αφορούν την οπλοκατοχή “δεν είναι παλιές (Ν.2168/1993) απηχούν την ιδεολογική και κοινωνική συνθήκη μίας Ελλάδας που έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Εκφράζουν δηλαδή τις παραδοχές μιας ομοιογενούς και εν πολλοίς κλειστής κοινωνίας που αναπτύχθηκε στο πρότυπο της μεταβιομηχανικής αστική οικονομίας, με διακριτούς θεσμικούς ρόλους για τα μέλη της και μάλιστα χωρίς τις παθογένειες που κληροδοτήθηκαν στην αποικιοκρατική Ευρώπη από την προσμιξή της με αλλογενή στοιχεία”. Με απλά λόγια, η νομοθεσία αφορά την Ελλάδα προ του μεταναστευτικού κύματος. Την Ελλάδα όπου δεν κυκλοφορούσαν χωρίς χαρτιά και ανεξέλεγκτοι εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια λαθρομετανάστες, πολλοί από τους οποίους ήλθαν “ντοπαρισμένοι” για αίμα και έγκλημα στην χώρα μας.

Πραγματικά αδυνατεί να καταλάβει κανείς τους λόγους για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ προέβη σε αυτή την ερώτηση, προκαλώντας με τέτοιο τρόπο όλους όσους δεν είναι αριστεροί. Σαν απάντηση όμως θα πρέπει να δώσουμε κάτι το οποίο ίσως δεν τους αρέσει καθόλου. Να πούμε στους κυρίους της Κουμουνδούρου, ότι η κατοχή όπλων είναι σύμβολο ελευθερίας. Διότι το όπλο προστατεύει την ελευθερία, την τιμή, την οικογένεια, την περιουσία του Έλληνα και ουδείς έχει το δικαίωμα να του το στερεί.

Η οπλοφορία όπου έχει εφαρμοστεί, μείωσε απότομα το έγκλημα. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Υπάρχει και κάτι ακόμη. Η οπλοφορία αποτρέπει την κρατική δικτατορία. Ναι, ακόμη κι αυτήν του “προλεταριάτου”. Διότι θα αμφισβητεί το κρατικό μονοπώλιο στην βία. Και επίσης κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται προσωπικότητα και όχι να έχει εναποθέσει όλες του τις ελπίδες στο “τεράστιο” και “σοσιαλιστικό” τους κράτος.

Σε μια κοινωνία σαν και αυτή στην οποία μετατρέπεται η ελληνική, έχοντας χάσει κάθε ίχνος ομοιογένειας, ταυτότητας, συνεκτικότητας και με τους δεσμούς μεταξύ των πολιτών να διαρρηγνύονται μέρα με την μέρα δεν θα έπρεπε να γίνονται ερωτήσεις για τον αριθμό των αδειών οπλοκατοχής αλλά αντιθέτως να αλλάξει ο νόμος και να γίνουν πιο... προσιτές αυτές!

Δημήτρης Παπαγεωργίου
http://www.antistasi.info/entry.php?b=39