Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται

Λόγω τῆς ἡμέρας ἔψαχνα στό διαδίκτυο μία εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ὡς Νυμφίου. Ἀντί εἰκόνας ὅμως βρῆκα τήν παραπάνω φωτογραφία. Δέν τό σκέφτηκα οὔτε δευτερόλεπτο. Τί καλύτερο ἀπό τό νά δημοσιεύσω τίς μνῆμες μου; Μνῆμες μίας ἄλλης ἐποχῆς, πού φαντάζει πλέον πολύ μακρινή. Μίας ἐποχῆς πού οἱ ἔννοιες τῆς γιορτῆς, τῆς οἰκογένειας, τῆς θρησκείας σήμαιναν πολύ περισσότερα ἀπ’ ὅτι σήμερα. Εἶχα τήν τύχη νά βιώσω τά χρόνια αὐτά σάν παιδί καί εἰκόνες ὅπως ἡ παραπάνω μου χάραξαν πολύ βαθιά τήν ψυχή καί τήν μνήμη.

Πόσο ἔντονα βιώναμε σάν παιδιά στόν μικρόκοσμο τοῦ Νησιοῦ τίς Ἅγιες αὐτές ἡμέρες. Ἀκόμα μέσα στ’ αὐτιά μου ἠχοῦν οἱ φωνές καί θόρυβοι τοῦ πατρικοῦ σπιτιοῦ, οἱ ψαλμωδίες ἀπό τίς ἀκολουθίες, ὁ ἦχος ἀπό τήν σκεβρωμένη πόρτα τῆς θείας μου πού τάραζε τό τραγούδι τῶν κάθε λογής πουλιῶν πού μαζεύονταν ξημερώματα στήν τεράστια πασχαλιά πού φύτρωνε στόν κῆπο της . Ἡ σκεβρωμένη πόρτα λειτουργοῦσε καί σάν ξυπνητήρι. Ἦταν τό σύνθημα γιά νά ἀρχίσει ἡ μάχη τῶν ἑτοιμασιῶν.

Ὅλα εἶχαν, καί εὐτυχῶς γιά τόν ἑλληνισμό, ἔχουν ἀκόμα τουλάχιστον στήν ἐπαρχία, καταλυτικό ρόλο. Συνήθως λέμε γιά ἤθη καί ἔθιμα καί τείνουμε νά τά ξεχωρίζουμε ἀντί νά τά δοῦμε ὡς σύνολο. Ὅλα μαζί ἀποτελοῦν ἕνα πολυσύνθετο τελετουργικό πού προετοίμαζε σῶμα καί ψυχή γιά νά δεχτεῖ τό νόημα καί τό μήνυμα τῆς Ἀνάστασης.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!