Ένας κήπος από κοράλλια, που δημιουργήθηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια, ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά σε βάθος μεγαλύτερο από 500 μ., στη θαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Ιεράπετρας στην Κρήτη.
Είναι τα κοράλλια των βαθιών θαλασσών και στην Ελλάδα δεν είχαν εντοπιστεί ποτέ ξανά. Ένα από αυτά μάλιστα είχε αναπτυχθεί στον πυθμένα, σε βάθος 600 μ. δίπλα από έναν αρχαίο αμφορέα. Σε αυτή τη θαλάσσια περιοχή, κοντά στο νησί Χρυσή, υπήρχε όπως φαίνεται τη μινωική εποχή ένα «μονοπάτι» που ακολουθούσαν τα πλοία των αρχαίων Κρητών όταν πήγαιναν στις αντικρινές ακτές της Αφρικής και κυρίως της Αιγύπτου.
Μινωικά ίχνη
Κάποιο από τα πλοία βούλιαξε και το ξύλινο σκαρί του αποσαθρώθηκε από τη διαβρωτική δράση της θάλασσας. Όμως ένας από τους αμφορείς που μετέφερε, κατακάθησε πάνω στον βυθό, παρασύρθηκε δεκάδες μέτρα από τα ρεύματα και κάποια στιγμή τον «είδε» ένα κοράλλι και τον διάλεξε για να στεριώσει πάνω τις «ρίζες» του. «Μερικά από τα κοράλλια που βρήκαμε, είχαν ύψος ενός μέτρου ενώ κάποια άλλα δεν ξεπερνούσαν σε μέγεθος τα 15 εκατοστά. Ήταν ένα σπάνιο εύρημα γιατί σε τόσο μεγάλα βάθη, το περιβάλλον δεν θεωρείται πως είναι πάντα πλούσιο σε θρεπτικές ουσίες ώστε να τροφοδοτήσει με τα απαραίτητα συστατικά την ανάπτυξη των κοραλλιών», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Κρις Σμιθ που είναι ερευνητής στο Ινστιτούτο Θαλάσσιων Βιολογικών Πόρων του ΕΛΚΕΘΕ.
Ο ίδιος μαζί με τον δρα Δημήτρη Σακελλαρίου που είναι διευθυντής Ερευνών στον Τομέα Θαλάσσιας Γεωλογίας και Γεωφυσικής του ΕΛΚΕΘΕ και με τη συνεργασία Αμερικανών ειδικών από το Πανεπιστήμιο του Τέξας και αρχαιολόγων, αναζητούσαν στο πλαίσιο εγκεκριμένης αποστολής τα υπολείμματα από αρχαία ναυάγια που ενδεχομένως να είχαν επιζήσει στη λάσπη του πυθμένα, σε μια περιοχή που βρίσκεται περίπου 36 χιλιόμετρα νότια των ακτών της Ιεράπετρας.
Εκτός από τα ηχοβολιστικά μηχανήματα (σόναρ) που διέθεταν οι επιστήμονες για τον εντοπισμό των... ύποπτων στόχων, το ωκεανογραφικό σκάφος στο οποίο επέβαιναν, μετέφερε και ένα υποβρύχιο ρομπότ που μπορεί να καταδύεται μέχρι 2 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Έτσι, όταν κάποια στιγμή τα μηχανήματα υπέδειξαν μια τοποθεσία όπου μπορεί να «αναπαύονται» τα απομεινάρια ενός αρχαίου ναυαγίου, το υποβρύχιο ρομπότ καταδύθηκε για να δει από κοντά τι συμβαίνει και τότε ανακάλυψε τον κρυμμένο κήπο από κοράλλια.
Ο «βλάχος»
«Τα κοράλλια αποτελούν μια όαση στον βυθό γιατί φιλοξενούν μεγάλη ποικιλία από διάφορους μικροοργανισμούς και ψάρια», προσθέτει ο κ. Κρις Σμιθ. «Καθώς εξερευνούσαμε τα κοράλλια στα ανοικτά της Κρήτης, είδαμε ένα μεγάλο ψάρι που λέγεται βλάχος- είναι σαν τη σφυρίδανα προσπαθεί να κρυφτεί σε ένα από αυτά ενώ σε άλλα κοράλλια βρήκαμε έναν πολύ μεγάλο αριθμό από μικρές γαρίδες. Για πολλά ψάρια, οι συστάδες από κοράλλια αποτελούν χώρο αναπαραγωγής».
Δείκτης υγείας του οικοσυστήματος
ΤΑ ΚΟΡΑΛΛΙΑ αντιπροσωπεύουν έναν σημαντικό δείκτη για την υγεία του οικοσυστήματος στο οποίο ζουν. «Πολύ περισσότερο όμως, τα κοράλλια που είναι ευρύθερμοι οργανισμοί καθώς ζουν σε νερά με θερμοκρασίες από 3-4 βαθμούς Κελσίου (στον Ατλαντικό) και 13 βαθμούς Κελσίου (στην Ανατολική Μεσόγειο, Κρήτη) κρύβουν μέσα τους ουσίες που μπορεί να είναι πολύ σημαντικές για τη βιοϊατρική και τη βιοχημεία, κατ΄ επέκταση και για τον ανθρώπινο οργανισμό» αναφέρει στα «ΝΕΑ» ο κ. Τάσος Τσελεπίδης που είναι καθηγητής Θαλάσσιου Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας στο ΕΛΚΕΘΕ.
Ο κ. Τσελεπίδης που έχει πραγματοποιήσει πολύχρονες έρευνες στις θάλασσες της χώρας μας λέει στα «ΝΕΑ» ότι οι πληθυσμοί των κοραλλιών έχουν πολύ μεγάλη αξία για τη βιοποικιλότητα των θαλασσίων οικοσυστημάτων και για τον λόγο αυτό προστατεύονται διεθνώς. «Τα κοράλλια χρειάζονται χιλιάδες χρόνια για να αναπτυχθούν και αποτελούν ένα δημιούργημα που η φύση έχει κοπιάσει πολύ για να το φτιάξει. Μένουν σταθερά στη θέση τους και τρέφονται με τα οργανικά συστατικά που μεταφέρονται από τα υποθαλάσσια ρεύματα.
Τα νερά που κυκλοφορούν σε μεγάλα βάθη διασκορπίζουν γύρω τους θρεπτικά συστατικά τα οποία προσροφώνται από τα κοράλλια αποτελώντας την τροφή τους».
Πηγή
Είναι τα κοράλλια των βαθιών θαλασσών και στην Ελλάδα δεν είχαν εντοπιστεί ποτέ ξανά. Ένα από αυτά μάλιστα είχε αναπτυχθεί στον πυθμένα, σε βάθος 600 μ. δίπλα από έναν αρχαίο αμφορέα. Σε αυτή τη θαλάσσια περιοχή, κοντά στο νησί Χρυσή, υπήρχε όπως φαίνεται τη μινωική εποχή ένα «μονοπάτι» που ακολουθούσαν τα πλοία των αρχαίων Κρητών όταν πήγαιναν στις αντικρινές ακτές της Αφρικής και κυρίως της Αιγύπτου.
Μινωικά ίχνη
Κάποιο από τα πλοία βούλιαξε και το ξύλινο σκαρί του αποσαθρώθηκε από τη διαβρωτική δράση της θάλασσας. Όμως ένας από τους αμφορείς που μετέφερε, κατακάθησε πάνω στον βυθό, παρασύρθηκε δεκάδες μέτρα από τα ρεύματα και κάποια στιγμή τον «είδε» ένα κοράλλι και τον διάλεξε για να στεριώσει πάνω τις «ρίζες» του. «Μερικά από τα κοράλλια που βρήκαμε, είχαν ύψος ενός μέτρου ενώ κάποια άλλα δεν ξεπερνούσαν σε μέγεθος τα 15 εκατοστά. Ήταν ένα σπάνιο εύρημα γιατί σε τόσο μεγάλα βάθη, το περιβάλλον δεν θεωρείται πως είναι πάντα πλούσιο σε θρεπτικές ουσίες ώστε να τροφοδοτήσει με τα απαραίτητα συστατικά την ανάπτυξη των κοραλλιών», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Κρις Σμιθ που είναι ερευνητής στο Ινστιτούτο Θαλάσσιων Βιολογικών Πόρων του ΕΛΚΕΘΕ.
Ο ίδιος μαζί με τον δρα Δημήτρη Σακελλαρίου που είναι διευθυντής Ερευνών στον Τομέα Θαλάσσιας Γεωλογίας και Γεωφυσικής του ΕΛΚΕΘΕ και με τη συνεργασία Αμερικανών ειδικών από το Πανεπιστήμιο του Τέξας και αρχαιολόγων, αναζητούσαν στο πλαίσιο εγκεκριμένης αποστολής τα υπολείμματα από αρχαία ναυάγια που ενδεχομένως να είχαν επιζήσει στη λάσπη του πυθμένα, σε μια περιοχή που βρίσκεται περίπου 36 χιλιόμετρα νότια των ακτών της Ιεράπετρας.
Εκτός από τα ηχοβολιστικά μηχανήματα (σόναρ) που διέθεταν οι επιστήμονες για τον εντοπισμό των... ύποπτων στόχων, το ωκεανογραφικό σκάφος στο οποίο επέβαιναν, μετέφερε και ένα υποβρύχιο ρομπότ που μπορεί να καταδύεται μέχρι 2 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Έτσι, όταν κάποια στιγμή τα μηχανήματα υπέδειξαν μια τοποθεσία όπου μπορεί να «αναπαύονται» τα απομεινάρια ενός αρχαίου ναυαγίου, το υποβρύχιο ρομπότ καταδύθηκε για να δει από κοντά τι συμβαίνει και τότε ανακάλυψε τον κρυμμένο κήπο από κοράλλια.
Ο «βλάχος»
«Τα κοράλλια αποτελούν μια όαση στον βυθό γιατί φιλοξενούν μεγάλη ποικιλία από διάφορους μικροοργανισμούς και ψάρια», προσθέτει ο κ. Κρις Σμιθ. «Καθώς εξερευνούσαμε τα κοράλλια στα ανοικτά της Κρήτης, είδαμε ένα μεγάλο ψάρι που λέγεται βλάχος- είναι σαν τη σφυρίδανα προσπαθεί να κρυφτεί σε ένα από αυτά ενώ σε άλλα κοράλλια βρήκαμε έναν πολύ μεγάλο αριθμό από μικρές γαρίδες. Για πολλά ψάρια, οι συστάδες από κοράλλια αποτελούν χώρο αναπαραγωγής».
Δείκτης υγείας του οικοσυστήματος
ΤΑ ΚΟΡΑΛΛΙΑ αντιπροσωπεύουν έναν σημαντικό δείκτη για την υγεία του οικοσυστήματος στο οποίο ζουν. «Πολύ περισσότερο όμως, τα κοράλλια που είναι ευρύθερμοι οργανισμοί καθώς ζουν σε νερά με θερμοκρασίες από 3-4 βαθμούς Κελσίου (στον Ατλαντικό) και 13 βαθμούς Κελσίου (στην Ανατολική Μεσόγειο, Κρήτη) κρύβουν μέσα τους ουσίες που μπορεί να είναι πολύ σημαντικές για τη βιοϊατρική και τη βιοχημεία, κατ΄ επέκταση και για τον ανθρώπινο οργανισμό» αναφέρει στα «ΝΕΑ» ο κ. Τάσος Τσελεπίδης που είναι καθηγητής Θαλάσσιου Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας στο ΕΛΚΕΘΕ.
Ο κ. Τσελεπίδης που έχει πραγματοποιήσει πολύχρονες έρευνες στις θάλασσες της χώρας μας λέει στα «ΝΕΑ» ότι οι πληθυσμοί των κοραλλιών έχουν πολύ μεγάλη αξία για τη βιοποικιλότητα των θαλασσίων οικοσυστημάτων και για τον λόγο αυτό προστατεύονται διεθνώς. «Τα κοράλλια χρειάζονται χιλιάδες χρόνια για να αναπτυχθούν και αποτελούν ένα δημιούργημα που η φύση έχει κοπιάσει πολύ για να το φτιάξει. Μένουν σταθερά στη θέση τους και τρέφονται με τα οργανικά συστατικά που μεταφέρονται από τα υποθαλάσσια ρεύματα.
Τα νερά που κυκλοφορούν σε μεγάλα βάθη διασκορπίζουν γύρω τους θρεπτικά συστατικά τα οποία προσροφώνται από τα κοράλλια αποτελώντας την τροφή τους».
Πηγή
